ging onderneemt zichzelf andere sociale gewoonten aan te leren. Echter zonder veel succes. De bioscoop blijft een magnetische aantrekkingskracht op hem uitoefenen en het herstellen van een oude gewoonte - masturberen gestimuleerd door pornoplaatjes, een oplossing die strookt met Grahams gerichtheid op het visuele - geeft niet de afleiding die hij zoekt.
Graham onderneemt ook pogingen om het verschijnsel jaloezie intellectueel onder controle te krijgen: hij probeert het te begrijpen. Waarom bestaat er jaloezie en waarom werkt het met terugwerkende kracht, vraagt hij zich af. Waarom speelt het nu, aan het einde van de twintigste eeuw? En niet in de laatste plaats: waarom moet het hem, Graham, overkomen? Vragen waarop hij het antwoord echter schuldig moet blijven. Hij komt tot de slotsom dat jaloezie mogelijk in de aard van de liefde besloten ligt - niet in de aard van het huwelijk zoals Jack beweerde - en dat het als een onvermijdelijk verschijnsel beschouwd moet worden, een verschijnsel waar de rede geen controle over heeft. Een onaangename gedachte, vindt Graham: ‘That was a much less pleasant thought: that the thing [love] everyone pursued always went wrong, automatically, inevitably, chemically.’ Haar erotische verleden vergeten zou de beste oplossing zijn, besluit hij, maar de vraag is hoe hij delen van zijn geheugen kan uitvlakken.
In dat verband biedt Anns aanpak uitkomst. Terwijl Graham haar verleden niet van zich af kan zetten, heeft Ann de mogelijkheid dat verleden te veranderen door delen ervan te herschrijven: door te ontkennen dat zij bepaalde sexuele relaties gehad heeft, of dat bepaalde gebeurtenissen ooit hebben plaatsgevonden. Zo spreekt zij met Jack af dat hun kortstondige relatie, jaren geleden, nooit bestaan heeft. Aan Graham stelt zij voor met kunstmatige middelen als kippebloed en kaarsvet haar maagdelijkheid te herstellen. Ann ziet Grahams obsessie namelijk in de eerste plaats als een emotioneel probleem dat niet langs rationele weg benaderd moet worden. Zij koestert de hoop dat wanneer Graham het ritueel van de ontmaagding emotioneel zou kunnen doormaken, hij misschien van zijn probleem bevrijd zou zijn.
Alle sociaal, intellectueel en emotioneel georiënteerde oplossingen ten spijt, blijft Graham in de ban van zijn obsessie. Jack voelt zich inmiddels ongemakkelijk onder de situatie, terwijl Ann de hoop op betere tijden heeft opgegeven en besloten heeft alles ‘te laten komen zoals het komt’. Graham, die ondertussen geheel geregeerd wordt door zijn verbeeldingsvermogen, weet met behulp van de romans die Jack geschreven heeft het verborgen verleden van Ann en Jack boven tafel te krijgen. Bovendien verzint hij er talloze gebeurtenissen bij. Graham weet namelijk precies datgene in Jacks romans te lezen, wat zijn theorie bevestigt: dat Jack en Ann al jaren een relatie hebben, die zelfs nu nog voortduurt. De roman eindigt met een ‘crime passionnel’, zij het dat die op een uiterst koelbloedige wijze wordt uitgevoerd. Het slachtoffer van de door Graham begane liefdesmisdaad is Jack, de mislukte schrijver en ex-minnaar van Ann. Tenslotte slaat Graham ook de hand aan zichzelf.
Zo op het eerste gezicht lijkt het jaloezie-thema in Before she met me het centrale thema van de roman. Jaloezie beheerst in toenemende mate het leven van de protagonist. Graham Hendrick probeert zich van deze destructieve kracht in zijn leven te ontdoen, maar slaagt hierin slechts door het plegen van zelfmoord. Men kan stellen dat jaloezie de romanwereld domineert, - niet verwonderlijk, aangezien we hoofdzakelijk de gedachten en handelingen van Graham voorgeschoteld krijgen. Before she met me kan dan ook gelezen worden als het verslag van een literair-psychologische exploratie van het fenomeen jaloezie. Maar is hiermee alles gezegd?
Auteursrechtelijk beschermd
