Vooys. Jaargang 10

[p. 34]

Vertaling:
Opdracht - Dedication

Opdracht

De heilloze euvelmoed van weer en wind,
Het woedende verkeer, dood, ziekte, 't eigen
Bestel der wereld zelve - zij bedreigen
Het enige wat mij aan 't leven bindt.

Hierdoor is 't, dat het hart zijn maatslag mist
Bij de gedachte, in de opgeschrikte nachten,
Aan 't kind, dat me elke dood zou doen verachten,
Wanneer ik hem daardoor geborgen wist.

Wat zou het duister van verraad en pijn
Tegen die onbetogen zegen wegen?
Als ik zijn handje in mijn hand voel gelegen
Kan ik niets dan volmaakt gelukkig zijn.

O onmacht van het diepste, voze spijt,
Dat hem mijn liefde steeds niet kan omringen
En engelen met flonkerende klingen
Tot lijfwacht stellen om zijn weerloosheid.

J.C. Bloem

[p. 35]

Dedication

The heathen boldness of the weather, rife
With spite, raging traffic, death, disease, even
The very nature of the world - they threaten
The only thing attaching me to life.

Because of this my heart will miss a beat
When I begin to think, on startled wakenings,
Of him, the child for whom I'd scorn death's reckonings,
If knowing he were safe because of it.

How could the darkness of betrayal and pain
Equal the weight of that unbounded blessing?
When I feel my hand his small hand possessing,
No less than pefect happiness is mine.

O futile sorrow, deepest powerlessness,
That my love cannot circle him forever,
Make swords of angels glistening bright with fervour
Eternal guards of his defencelessness.

J.C. Bloem
Vertaling Maureen Peeck.