Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof– Auteursrechtvrij
[Folio Rr3v]
| |
Stem: Psalm 68.
ALs den mensch eerst van God viel af,
En laed' op hem ons aller straf,
Heeft hy Gods stem gaen hooren,
Het saet der Vrouwen sal 't serpent
Den kop vertreden, tot dien endt
Dat ghy niet gaet verlooren:
Komt singht en geeft den Heere danck,
Die ons treckt uyt des duyvels dwanck
Door dien Heylant waerachtich,
Die t' samen God en mensche is,
En onsen Salighmaker wis
Door zijn verdiensten krachtig.
Doodt, duyvel, hel mach dreygen seer
En alle boose menschen teer,
En vreest niet in u woone,
Geboren is onsen Heylandt,
God ons tot een Getuyge sant,
Dits mijn wel lieve soone,
Hy is onsen Emanuael,
Scherm ende schilt, oock niemant el,
Leeuw uyt Iuda gesproten,
Die hem dan lieft met hert en geest,
Int gemoet eeret ende vreest,
Heeft sijn liefde genoten.
Om onse sond wert hy gehaet,
Veracht, gespot, ende versmaet,
Hy ginck 't verduldigh lijden,
Hy leerd', hy smeeckte mette mont,
Heelde de krancke, en ontbont,
Hun smetten tot dien tijden:
Dit alles maer een voorbeelt was,
Van de geest'lijck verlossing ras
Die hy eens sal bewijsen,
Als hy ons voor sijn vader stelt,
En dan vrijt van 's Duyvels gewelt,
Daer wy hem eeuwich prijsen.
Aen 't Cruyce is hy opgerecht,
Al of hy was der sonden knecht,
Hy moeste den doot smaken
Om onse boose sonden schult,
Leet het gewilligh met gedult,
Siet dese liefde blaken:
Och menschen vreest voor geen gevaer,
Aenschout hier uwen middelaer,
Wilt steeds door u gebeden
Trachten al tot berou en boet,
Niemant ist die u hinder doet,
God heeft voor u gestreden.
Prince.
Siet hier de meeste vreuchde groot,
Christus verrees al vanden doot,
Nam den Duyvel gevangen,
En dat hy overwonnen heeft,
Is voor hem die in Christo leeft,
Daer naer heeft hy verlangen,
Vreest niet, want ons verlosser schoon
Op voer tot ins sijns vaders throon,
Om aldaer te bereyden
De plaets voor sijn verkooren bly,
Die hy sal nemen aen sijn zy,
Sonder eeuwich te scheyden.
Iohannis van Eepen. Den noot breeckt wet. |
|