Refereyn,
Op den Regel: Geluckigh is het Lant daer sulck een volck in woonen.
AL het lant was vervloeckt, en moest eenmael versincken
Om sonden grof en groot van Adam en sijn kind'ren,
Die sonden bleven doen, en altijdt bleven hincken
Tot Noach inde Arck ginck, bleef haer sonden stincken,
Volherdend' in boosheyt, ja sonder te vermindren,
Maer Noach bleef op God vast staen, die sonder hind'ren
Hem heeft behoet, bewaert, en wederstelt opt landt:
't Welck doen geluckigh was, om dat Gods trou bemind'ren
Alleenlijck woonden daer, 't welck Godes woort voortplant,
En Godes heyl'gen naem predicten op de strant:
Waerom God heeft belooft, en met een eed gesworen,
't Lant t'verdrincken niet meer, maer hy sal met sijn hant
Altijt behoeden die, end' niet laten verlooren,
Maer segenen het lant tot spijs sijns uytvercoren,
Met wasdoms vruchtbaerheyt wil hy haer hier dan loonen,
Die door't geloof van verr sagen d'eenichgebooren,
Geluckigh is het lant daer sulcke volck'ren woonen.
God begeert dat den mensch zy tot sijn wet genegen
T'overwegen sijn leer, in woorden groot of cleen:
Want yder woort is goet, ja streckt hem tot een segen,
Dien, die't wel ondersoeckt, en gaet in sijne wegen:
Men leeft, soo Christus spreeckt, niet van den brood' alleen,
Die planten bouwen wil, die moet op den hoeck-steen
Wercken, en dan door 't vier moet het dan sijn beproeft,
Echt oeff'nen in Gods wet, is noodich voort gemeen,
Wanneer God yemant roept, 't dient dan niet meer vertoeft,
Maer wercken door de liefd' met geloof soo't behoeft,
Hoopen op hem die eens voor sijn volck heeft geleden,
Met boetveerdigh berou over sijn sond' bedroeft,
Recht kinderlijcke vrees, en vierige gebeden,
Soo men vind en Gods woort, niet uyt het hooft gaet smeden,
Wel dien die soo voortgaen, en hun geloof soo toonen,
En brengt meer volcx daer toe met Christelijcke reden,
Geluckigh is het lant daer sulcke volck'ren woonen.
| |
Gheluckigh is het lant, daer de wijsheyt regeert,
Der Coningen wijs sijn, en daer verstand'ge Vorsten
De Heerschappije recht ghebruycken, en oock weert
De boosheyt uyt het volck, jae deucht met vreuchden leert:
Te prijsen zijn de geen, die naer den vreede dorsten,
En recht doen allesins, ja wel den aldercorsten:
Want de gerechtigheyt, die is een groot gewin:
Meest die gedroncken heeft uyt liefdens soete borsten,
Sijn naesten als sijns selfs, God met haer kracht en sin
Lief hebben, dat is veel, wel hem die sulck begin
Te plegen is gesint, sijn naesten als sijn selven
Te doen: ja hem staen voor, dat is 't geen dat hout in
Propheten en de wet, die haer talent niet delven,
Maer leggen het te werck, en komen voor den elven
Wercken in den wijngaert, gelijck de rechte Soonen,
Die hares vaders werck voor inbreuck overwelven,
Geluckich is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.
Het principaelste volck dat in den lande is,
Daer pastmen niet eens op, ja wert weynich gedacht
Dat eene wijse man verlost de stad gewis,
Die sijn wijsheyt heeft van Gods geest gaet niet mis:
Maer sijne kloeckheyt komt d'onwetend' onverwacht
Tot hare schande voor: maer die steunt op Gods kracht
Gelijck de Bruyt die lach op haer liefs slincker arm
En met de rechter arm omvangen als met macht,
Die vragen nergens naer, jae niets nae't boos geswarm,
Maer strijden heftigh kloeck, en tredent op den darm,
Want hier naer sullen sy leven in volle vreucht,
Die hier niet en verkout: maer blijft gestadigh warm:
Die sijn het die God wil, ghestaegh in vol geneucht,
Ind' nieu Hemel en Aerd, daert vry is van ondeucht
Verheerlijcken, en dan haer stellen op de throonen,
Wel die, dien troost gevoelt, hem die 't is seggen meucht.
Geluckigh is het lant daer sulcke volck'ren woonen.
Soeckt naer 't eeuwigh nieuw.
Claes Leendertsz.
|
|
Auteursrechtvrij