Antwoorde,
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en noodighst voor 't gmeen?
'T Is goet dan yder mensch, hem oeffenen om te winnen,
Den kost voor zijn gezin, met eer en neerstigheyt.
Maer een oeff'ningh is elck best soo ick can versinnen,
En noodighst voor 't gemeen: dat 's dat elck gaet beginnen,
En tot den eynd' betraght, dat hem magh sijn bereyt
Eeuwigh der Zielen rust. Hier naer moet sijn beleyt
Vroegh ende spaed sijn doen, doch wie sal dit erlangen?
Die hem hier oeffent in dat hy van sonden scheyt,
Verlatende den twist, naer vrede neemt sijn gangen,
Versoenend' hem met God, op dat de wreede prangen,
Van sijn eygen gewis vredigh werden gestilt.
Die sulcx doet sal de Heer genadighlijck omvangen,
En geven op der aerd' veel meer dan hy selfs wilt,
Vreed' met een yder mensch: die vred' naer jaeght verschilt
Niet veel van Godt: want hy is Godt des vredes eten.
Dees oeff'ningh dunkt my best voor elk, dat hy traght milt,
Oprecht in liefd' en vred', met Godt en mensch te leven.
Wie in oprechtigheyt steeds wandelt voor den Heere,
Die sal op sijnen bergh vrymoedighlijken staen.
Maer wee die is geveynst Godt sal hem van haer keeren,
En in het tegendeel bewijsen groote eere,
Die oprecht'lijk voor hem, hun wegen stellen aen.
Godt Woont by 't reyn ghemoet, hy wiltse niet versmaen,
Die oprecht sijn van aert, al sijn sy swak bevonden:
Dus ghy oprechte dan wilt u verblijden saen,
Want Godt genadighlijk vergeven sal u sonden:
God's kind'ren hebben steed's, hun selven onderwonden,
Voor Godt en yeder mensch, oprecht te leven: siet,
Iob, David, Samuel, en Hiskia, die konden,
Met ander heyl'ge meer, hun troosten int verdriet,
Om dat s' hadden geleeft, oprecht: en geensins niet,
Het noodighst' voor 't gemeen, door schijn-deugt weg gedreven.
Wel mensch' dit dan betraght, want Godt aen elk gebiet,
Oprecht in liefd' en vred', met Godt en mensch te leven.
| |
Al die oprecht'lijk leeft, die sal oock liefde draegen,
Tot Godt en yeder mensch: en daer de liefde is,
Daer woont mede terstont, en wijken vele plaegen:
Liefd' doe den mensch voor Godt, en mensch' voor mensch behaegen:
Liefd's oeff'ningh is elk best, dat's seker en gewis.
Al hadd't ghy sulk geloof, dat ghy (naer 't getuych'nis
Der schrift) de bergen kond't versetten uyt haer stede,
Iae liedt verbranden self, u eygen lighaem fris,
En hier by al u goet, aen d'arme wegh-gaeft mede,
't En soud' u baeten niet, soo ghy in liefd' en vrede,
Niet soght opreght met Godt, en 't menschelijk geslacht
Te leven: is de liefd', niet voor al Godes bede?
O ja! God's Wet die wert vervult door liefdens kracht,
Hebt lief dan mensch', heb lief u Schepper, dagh en nacht,
Met hert ziel en gemoet, wilt hem voor al aen-kleven.
V Naesten als u selfs beminnende, soo tracht,
Oprecht in liefd' en vred', met Godt en mensch te leven.
Die oprecht inde liefd', hem selven gaet verkloeken,
Die sal met Godt en mensch, verkrijgen vrede soet.
Al die oprecht in liefd', naer vred' jagen en soeken,
Met Godt en yeder mensch o wie sal die vervloeken?
Sijt ghy met Godt in vred', u naekt geen tegenspoet:
Want hy sal senden dan zijn vred' in u gemoet.
En die gaet al 'tverstant, der menschen verr' te boven:
De vred' is als den Dauw, ja als den Balsem goet.
Op thooft Aarons was: wie kan ten rechten loven,
D' oprechte liefd' en vred', geen kruyt soo goet in hoven,
Geen Gout, Peirel, of Steen, kan wesen soo dierbaer,
Als rechte liefdens vred': en waer die wert verschoven,
Sal oorlogh, dieren tijdt, en peste volgen naer.
O mensche wie ghy sijt, bedenkt dogh eens hoe swaer,
Het viel Christus Gods Soon, eer u vred' wert gegeven.
En dus elkx best 't gemeens noodighst betraght voorwaer,
Oprecht in liefd' en vred', met Godt en mensch te leven.
A. De vleeschouwers.
't Vleesch is swack.
|
|
Auteursrechtvrij