Refereyn Van viermael sesthien Regels,
Op den Regel als volght.
't WAs van 't begin aldus, en 't sal altijdt soo weesen,
En heden vindt men 't oock dat geluckigh 't landt
Waer in het volck te saem met lust den Heere vreesen,
En daer de liefde sluyt als slot den vreede-bandt,
Daer d'een dan d'ander bied een uytgestreckte handt,
Tot hulp in alle noot in dit kort tijdigh leven,
Want na den mensche weeck uyt sijnen eersten standt
Soo kond hy uyt natuyr geen sulcke wercken geven,
Daerom is Godes Woordt gesproken en geschreven,
Op dat 't sou zijn eenen vasten peyl geset,
Waer door den mensche werdt van 't quaedt tot goedt gedreven;
Doch salich zijnse die dit Woordt doorsoecken met
Een vlijt en herten lust, en houden dat als Wet,
Want Godt die sal haer en het gantsche landt verschoonen
Daer sy woonachtigh zijn, des spreeck elck onbelet:
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
Want sulcke volck'ren seght den Heere toe sijn zegen
In huys, op 't veldt en straet, en Acker soet bebouwt,
Sijn Ooge haer geleydt op veyl en onveyl wegen,
Wat noot haer werdt gedreyght, haer hert op Godt betrouwt,
Sy weeten dat sijn Oogh haer gantschen staet aenschouwt,
En dat hy helpen kan en willigh wil bewaren,
Ia met sijn zegen milt hy 't gantsche landt bedouwt,
Waer sy woonachtigh zijn, oft reysen ofte varen,
Wie haet oyt wel ontfingh, of deylde sonder sparen
Met vriendelick onthael den zegen overvloet,
Die yders hert verquickt, want sy met lust vergaren
Al wat haer hert begeert, tot ruste van 't gemoet;
Siet wat dat Laban kreegh om eenen Iacob goedt,
En waer dat Ioseph trad men sach de plaets bekroonen
Na wensch met zegen milt, na luyt des regels soet:
Geluckigh is het Landt daer sulcke vlock'ren woonen.
| |
Geluckigh is dan 't Landt daer sulck werdt bevonden
Dat boven alle goedt alleen sijn Godt bemindt,
Een minne die een klip en pest is voor de sonden,
En die de boosheydt gantsch vertreed en overwindt,
Die alle deught soo vast in onse herten bindt,
Dat wy ons naesten om geen waerom konnen haten,
Die liefde is geplant in elck herbooren kindt,
Hoe wel de Sathan die bestijdt in alle staten,
Van ware Kind'ren Godts die hy weer moet verlaten
Met schand, dewijl sy stees gaen tot 't onfeylbaer woordt
Met vlijtigh ondersoeck, troostvloeyend boven maten,
Welck Godt op 't hooghst behaeght, die yeder roept komt hoort
Dees klaer Basuyne soet van't Oost, Zuyd, West en Noort,
En zijt daer daders in, ick salt rijcklick beloonen,
Met volheydt na u wensch, des segh ick voort en voort:
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
Wel dan ons vrye Landt hoe veel vyanden 't vloecken
Door veel Inwoonders, die de Heer haer herten kent,
Die met een harten lust sijn suyver bond doorsoecken,
En dat bewaren in een fijn hert ongeschent,
Waerom den zegen God soo rijck'lick op ons sendt,
Dat wy een wonder zijn in al des werelts oogen,
Den Oorlogh die elck landt soo veel verdriet toewent,
Daer in zijn wy gerust, grootmachtigh opgetoogen,
Die pest die veel vernielt die hebben wy gesogen,
En is ons al gelijck een voedsel goet geweest,
't Is ons een Sampsons Leeuw die hebben wy geboogen,
De kaken op geruckt, soo dat van 't etend Beest
Elck honich-raten neemt, doorsoeckt nu minst en meest,
Of dit niet komet voort door 't geen ick u kom toonen,
En om dees reeden speelt my altijdt in den geest.
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
Ick wil en kan niet,
Wy rapen geneught.
|
|
Auteursrechtvrij