Goes,
Refereyn Van vier sesthiene, tot beantwoordingh,
Op den Regel: Geluckigh is het landt daer sulcke volck'ren woonen.
DE liefde Christi groot van boven neer gedaelt,
Die heeft den mensch verlost van d'eeuwighlijck verdomen,
End' heeft door sijnen Geest Godtvruchtelijck deurstraeld
De herten van den mensch, tot hunder zielen vromen,
Noyt heerelijcker jonst en kond den mensch bekommen,
Als hem van uyr tot uyr, noch dagelicx geschied,
Wy mogen wel te recht van sijn weldaden romen,
Van segeninge veel, die den mensch staegh geniet,
Oock noodige Leeftocht, soo men voor d'oogen siet,
Het Aerderijck vruchtbaer, lustich playsant t'aenschouwen,
Met Vee ende Gediert op des Aerdbodems grond,
Van veelderhande Fruyt soo bloeyen ons Landouwen,
Van Vlas, Wol en Lijnwaerd werden wy onderhouwen;
Siet wat de goetheydt Godts sijn schepselen al jond
Tot 's menschen zegeningh suyverlijck end' gesond,
Dus een danckbarigh hert laet ons Godt weder thoonen.
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
Geluckigh is het Landt waer dat men woont gerust,
Daer Godt sijn volck bewaert, geen dingh en magh hun schaden;
Dies ick 't noch uytten moet, en seght met herten lust,
Dat ons de Heere doet, bysonder de genade;
Den Waecker Israels slaet al ons doen oock gade,
Op dat den vyand loos ons niet en overvalt:
Wild steunen op den Heer, met hem wilt gaen te rade,
Met een oprecht gemoed, toond een blijde gestalt //
Geen Stadt en helpt gewaeckt, hoe sterck die is bewalt,
Soo Godt die niet bewaerd, voorwaer 't is al verlooren,
Ons troost end' ons Heylandt, hy ist die voor ons sorght,
Hy heeft te vooren ons van eeuwigheydt verkooren,
Godt die de sijn' bewaerd, stilde sijns Vaders tooren,
Doen ons den Sathan wreed by naer hadde verworght,
Gedenckt dan dees weldaed geschiet van uwe Borght,
Hy is ons helm en schild, hy wilt sijn volck verschoonen.
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
| |
Een uytverkooren volck mogen wy zijn geacht,
't Gaet wel naer onsen wensch, lofbaer niet om volprijsen,
Het landt geeft zijn gewas by daegh en oock by nacht,
Ons Schepen veel ter Zee door hooge baren rijsen,
En komen rijcklijck in met vreughdelijck bewijsen,
Seer kostelijck gelaen van alles dobbeld fout,
De waren veelderley die siet men daer uyt hijsen;
Sulck oeff'ningh is een vreughd voor die 't te recht aenschout,
Van Peerlen en Gesteent, oock Silver ende Gout,
Soo werdt het volck verrijckt met goed'ren overvloedigh,
Voor al moet wesen dit ons noodighste beright
Datw' onse saligheydt voor al beminnen goedigh,
Wie mint gerechtigheydt, het sal hem gaen voorspoedigh,
In al 't geen hy bestaet sal 't hem vallen seer licht,
Tracht dan naer 's Heeren Woordt, het welk een yder stight,
Den Armen mild'lijck deeld, de Heer sal 't weder loonen.
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
Den Prins der Princen Heer, sijn goedigheyt erkend,
Sijn zegen wil hy dan voorspoedigh t'onswaert wende,
Toont liefde tot den Heer, dit in u herte prent,
Ons een'ge Middelaer die hoed ons voor ellende
Dat Duyvel, Doodt, noch Hell' ons eenighsins kan schende;
Noyt liefde hoogh beroemt en was van meerder kracht
Als d'alvoorsiende Godt sijn Soon ons ginck toesende,
Waer op wy al gelijck wel moeten nemen acht,
Gedenckt dan aen dees liefd', O menschelijck geslacht,
Neem dit ter herten doch ghy krancke vaetgiens teere:
Van 't geen Godt heeft gedaen, gevet hem lof en danck,
Dan sal noch duysent fout dien seggen t'onswaerd keere,
Als in 't beloofde landt voedt ons den Heer der Heere,
Soo 't bleeck aen Syons volck, haer houdend' in bedwanck,
Vreed', liefd' en oock eendracht laet zijn in u bevanck,
Soo wil den Hemel ons genadelijck bekroonen.
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
|
|
Auteursrechtvrij