Veere,
Witte Lelyen, ende Blaeuwe Accoleyen,
In reynde jonsten groeyende.
HOe lieffelijck en hoe fijn, hoe deftich moet het wesen,
Int landt daer noyt en was, een oorlogh op geresen!
Daer alles watter leeft, in goede vrede rust,
Het is gelijck den dauw op Harmons berch ghepresen,
Oft als den Balsum soet op Aarons hooft geblust,
Och! in alsulcken land, mijn hart te woonen lust:
Daermen geen Trommels hoort, noch geen Banieren swieren,
Daer geen Trompet en klinckt, daer alles blijft ghesust,
Daer elck een leeft in vreucht, beyd' menschen ende dieren,
Daerm' yder en elck een de Sabatten siet vieren,
En houden Godts ghebodt, gelijck als hy gebiet,
Daer men de Overicheyt d' gemeynte siet regieren
Met wijsheydt en verstant, beschutten voort verdriet,
Gelijck als Salomon, soo men in Regum siet.
Die Godt den grooten Godt, daer over ginck beloonen,
Bouwd' Godes Tempel op, van bidden niet af-liet,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke volck'ren woonen.
Daermen Godt niet en kent gaet 't gantsche lant verlooren,
Want niemant hem aenbid om blusschen zijnen tooren,
Die 't menschelijck geslacht, door Adam heeft behaelt
Hier voortijts int begin, als Vader eerst geboren:
Want sonder Godt den Heer, een yder mensche dwaelt,
Maer die om Christus wil, is met Godts geest doorstraelt.
Die wandelt in het licht, het duyster is verdweenen,
Gelijck d'Euangelist, Ioannes ons afmaelt,
In sijn gemeynen Brief, dat Christus is verschenen,
Om ons te helpen uyt 't swaer suchten ende steenen,
Daeromme die Godt kent, gheduerelijcken bid
Maer dit Godt niet en kent, vaert als een stroom daer henen
Al verr' een ander wech, als daer ons Coninck sit,
Maer Godes heylich volck, een yder als een lit,
Van Christi onsen Heer, hem gantsch vrymoedicht toonen,
Daer 't volck sijn Godt recht dient, seght hier de Lely Wit,
Geluckich is het lant daer sulcke volcken woonen.
| |
Gheluckich is dat landt, gheluckich zijn die weghen
Daer Godt soo milde stort, sijn Goddelijcken seghen.
Daer Godes Heylich woort wert suyverlijck gheleert,
En daer den mensch 't verstant van Gode heeft vercregen,
Omm' Godt te dienen recht, ghelijck hy dat begeert.
Daer 't Kindt uyt reynder hert' sijn Vaer, en Moeder eert:
Sijn Broeders desghelijcks, niet ontrouw is bevonden,
Daer yder een de deucht, met sedicheyt vermeert.
En daermen altijt hoort, Godts loff, en eer verconden,
En daer Godtvruchticheyt, van Gode toe gesonden,
Van yder wert begeert, en ghehouden in haer staet,
En daer de eendracht woont, met liefdens bant ghebonden:
En daermen niet en weet, van eenich twist, of haet,
Daer yder een vergeeft, sijn even naestens quaet,
Aldaer d'een d'andere soo met liefde gaet verschoonen,
Daer yder goet wilt doen, en 't quaede gantsch verslaet.
Geluckich is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.
Prince gy die daer sijt, in 't hoochste gheseten,
Die ons dijn recht, en wet, uyt liefd' hebt laten weten:
Om ons te brenghen soo, uyt Satans boos gewelt,
'T welck ons hebben voorseght de Leeraers, en Propheten:
Die ghy hier voortijts hebt, over dijn volck ghestelt,
Om dijne schapen t'hoed, die ghy wel hebt ghetelt,
En voor des s' werelts grond, haer namen opgeschreven.
In 't Levend' boeck des Lams, daer van Ioannis melt
In sijnen Apoclips, door Godes Geest ghedreven.
O wel gheluckich volck, die naer Godts wetten leven,
Vernieut zijnd' inden Geest, o soete Borgery,
Compt t'saem, wilt dach en nacht, Godt lof, prijs, eere geven,
Ghy sult Godts aensicht sien, en zweven neffens zijn zijd'
Als uytgelesen volck, van alle vlecken vry,
En inder eeuwicheyt, staen voor des Hemels throonen,
Hierom aenbid den Heer en segget oock met mij:
Geluckigh is het land, daer sulcke volck'ren woonen.
Memento Mori.
Co. D. Rompel. 1641.
|
|
Auteursrechtvrij