Veere,
Antwoorde: Op den regel vande Blaeuw Accoleyen binnen Vlissingen,
Den Geest ondersoucket al.
Gheluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.
GHy volck'ren des Aertrijcx, comt, en wilt nu aenhooren
Met uwe oogen siet, en opent uwe ooren,
Het welck een landt, en volck, gheluckelijcken maeckt,
Daer meed' oock wert gestilt, Godts plaech, en grimmigen tooren,
Dat is waer elck sich selfs, en eygen doen versaeckt,
Daer yder voor zijn ziel, ghestadelijcken waeckt,
Gherustelijck 't Gemeen, haer welvaren betrachten,
Daer yder tracht zijn ziel, weer by zijn Schepper raeckt:
En alles is in rust, om meerder rust te wachten,
Daer Heyl'ge Mannen zijn, die op Godts woorden achten.
Die steets in 't Gheeselijck werck, waernemen haren tijt
Om onder Christi bend' te strijen met alle crachten,
Dewijl dat het Gemeen, gheen overlast en lijt.
O recht ghesegent landt, daermen Godts huys bevryt:
Oock daermen voor 't Gemeen, de ruste siet vertoonen.
Daer elck in Godes Ougst, hem neerstelijcken quyt.
Geluckigh is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.
Daer elck in het gheloof, stantvastich is bevonden.
Daer yder een verfoeyt, zijn erf, als eygen sonden.
Alwaer elck een aenroept, den name Zebaodt,
Daer yder een sijn ziel, met Gode heeft verbonden,
De liefde wert bemint, al haet, en nijdt, bespodt,
Daer een yegelijck leeft, na Godts woort, en Gebodt,
De Liefde insghelijcx, haer weerliefd' comt te geven,
Want waer oprechtelijck de liefd' is, daer is Godt.
Wien door den mensch vercrijcht het eeuwich salich leven,
Wel luckich is dien Man, die Geestelijck wert ghedreven.
Dat uyt Godts suyver woort, zijn heyl hy soeckt, en treckt,
Sijn salicheyt uytwerckt, met vreese, en met beven,
De eene d'ander oock tot wederliefd verweckt,
Daer yder een sijn gangh', na 't Hemelsch Cana streckt,
O daerm' in liefd', met liefd', malcand'ren siet verschoonen,
Daer elck opent sijn hert, sijn sonden niet bedecht.
Geluckich is het lant, daer sulcke volck'ren woonen.
| |
Daer Melck met het Lam Gods, de Bruylofs feest ziet houwen,
In welck geselschap men, den Bruyd'gom mach aenschouwen,
G'lijck hy in zijn bevel, een yder dat gebiet,
Waer elck niemant als op zijn Godt comt te vertrouwen,
Die hy dan uyt genaed' comt helpen uyt verdriet,
Om Christi wonden root; maer na verdiensten niet,
Want hy is d'hoorn des heyls, daer 't alles moet van groeyen,
Gelijcmen uyt sijn Schrift, dat leeren hoort, en ziet
Wt wiens Fonteyne dat de vreed' oock comt te vloeyen,
Daermen geen Volck'ren haer met 't sweerelts siet bemoeyen.
Maer gantschelijck vertreen, dat haer de ziele plaeght,
De staetsucht, pracht, en prael, oock 't eenemael verfoeyen.
Daer yder voor sijn ziel, gestadich sorge draeght,
Daermen 't goet doet, 't quaet laet, en den vreede na jaeght,
Yder sijn lodt versorgt, om met sijn Godt te woonen,
In 't nieu Ierusalem, gelijck hem dat behaeght,
Geluckich is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.
Lof Prins der Princen al, Almachtigh goedertieren,
Die 's Hemels troon besit, en 't lant comt te regieren,
Begaeft u volck'ren doch met uwen Heyl'gen geest
Dat sy in't tranen dal, haer herten tot u stieren,
Den armen geven ghelijck, ghy milde zijt geweest,
Den naeckten cleen, en dat elck een u name vreest,
Niet op den boosen wech, maer gaen na u geboden,
Dat door eendraghtigheyt, het landt van quael geneest.
Yder hem tot u keert, verachtende d'Afgoden,
Suyvert uyt uwen Thuyn sect stichters ende Ioden,
De oproerders verdelcht, door u mogende handt,
Laet van u erfdeel cleen, u jonst niet zijn gevloden.
Op uwen heyl'gen bergh, u vijge-boom doch plandt
En door uwe ghenaed' sent d'eendracht in het landt,
Dat yder weet ghy zijt de Heer van alle troonen
Oock tot u wet en woort, aenleggen haer verstandt,
Geluckigh is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.
Pieter Spoormaecker,
Spoort na deught.
|
|
Auteursrechtvrij