Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. Bb2r]

Veere.
By de witte Lely en Blaeuw Accoleyen,
Op den Regel.

MEn leest in de Schriftuer dat d'eerste werelts tijden,
Daer haet, nijt, toren quaet niet was gestelt besijden,
Dat Godt die weerelt gans doort water liet vergaen;
Maer Noah den vromen man ginck Godt in d'Arck verblijden,
Om dat hy vreesde Godt hielt hem de Heere staen,
Soo oock den Abraham, soo Genesis doet vermaen,
Dat hy de Vorsten vijf met vreughde heeft verslaghen,
Midts hy sijn Broeder Loth met droefheyt sach belaen,
Dit Lant geluckigh was, ick antwoort op u vraghen,
Daer Abraham woonde steedts na Godes wel behaghen,
Den seghen Melsidech, dat wel ghetuyghen kan
Dit Lant van volheyt juyght als d'ander hongerich klaghen.
Ia David de Propheet is hier getuyghen van:
'Tbleeck oock aen Ioseph wel, die 't Rijck Egipten dan
Van hongers noot bevrijt, dus wilt de vrome croonen,
Want om der vroomen wil wert 't lant ghesegent man
Geluckigh is het landt, daer sulcke volck'ren woonen.

Is niet den Labans huys gesegent tot dien stonden

Om dat de vreese Godts in Iacob wert bevonden?
Wert niet sijn huys en vee ghesegent over al,
D' Egiptens Potiphar na Genesis oorkonden,
Wert niet sijn huys en meer ghesegent in dat dal
Om Ioseps wil alleen? Die in het reyn ghetal
Der vroomen stedes staet, 't is seker dat de landen,
Godt om der vroomen wil met vreughde zeg'nen zal.
Is niet het Iootsche Heyr geruckt uyt 's vyandts tanden,
Soo langh als Mose bleef op heffen d'heylige handen?
Dus om der vromen wil Godt sijnen segen sent,
O wel geluckigh lant daer woonen dese panden!
Ten tijden Marc Aureel was Godt oock daer ontrent,
Om toonen d'hulp'lijck handt aen d' Ouders regement.
Exempels veelderley, Schriftuer ons kan betoonen,
Want Godt sijn zegen steedts op 't lant der vroomen went,
Geluckich is het lant, daer sulcke volck'ren woonen.

[fol. Bb2v]

 

Als Helias eens ginck ten Hemel opwaers varen,

 

Elysea die sprack hoort hier naer syn verclaren:

 

O waghens Israel en haer ruyteren mee.

 

Elysea die ginck dat vrouken wel bewaren

 

Als hongers nooden ginck bedwinghen lant en stee.

 

Om Salomon sijn wil was Israel in vree.

 

Den Tempel Godts men sach onder sijn Rijcke bouwen,

 

Om Iosua zijn wil, hoort wat den Heere dee

 

Int dal van Gibeon: de Son ginck stille houwen.

 

Om dat den Mose ginck op Godt den Heer betrouwen,

 

Ginck Israel door meyr droogh voets met Wijf en kint.

 

Dus om der vromen wil gaet Godt het lant aenschouwen

 

Met een genadich oogh, slaet dit niet inde wint,

 

Want 't zijn de slooten vast der landen wel versindt;

 

Dus om der vromen wil gaet Godt het lant verschoonen,

 

Ia voor des Weerelts gront hy Eeuwich haer bemindt.

 

Geluckich is het lant daer sulcke volcken woonen.

 

 

 

Het lant van Israel men sach van vreughden juychen,

 

Gelijck als ons doorgaens de woorden Godts betuygen;

 

Soo langh zy ginghen steedts in Godts ghebooden recht,

 

Die Man den honingh sal in overvloet steedts suyghen.

 

Tarwe in overvloet gheeft hy den trouwen knecht.

 

Door 't groot Ioordaensche meyr soo baede Godt een wech,

 

Om Iosua sijn wil die 't volck heen ginck leyden

 

De muer tot Iericho ter neder is geslecht,

 

Tot teyken dat Godt wil niet van zijn Kindren scheyden,

 

Ten tijden Zodoma ginck Godt soo langh verbeyden

 

Tot Lot was uyt ghegaen, doen wiel de straffe neer.

 

Wel Salich is het lant daer dese Lammers weyden,

 

Gheduerich is Godts vrees, om haer wert meer en meer

 

Het landt van vreughden vol, dit streckt ons tot een leer,

 

Om volghen deughdens padt, den Heere sal het loonen,

 

En vryden 't vorder lant van pijnelicke zeer.

 

Geluckich is het lant daer sulcke volcken woonen.

Cornelis Tessynck.

In reynder jonste groeyende.