Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio Y4r]
| |
Op den Regel: Geluckich is het land, daer sucle volck'ren woonen?
OM niet te zijn beswaert met vuyle ledigheydt,
Soo was mijn grage lust tot rijmen haest bereydt,
Daer natuer mijn toe dreef, de edele Goddinnen
Die hier zijn met de soete Nector wel besproyt,
Om te wesen wel belieft van die de konst beminnen,
So soet en aengenaem is Reden-rijckse leer:
Waer door men veel bekomt en raeckt tot grooter eer;
Die liefd de ware deucht en soeckt hem te generen,
Met 't gheen sijn Ampt getuyght en sijn beroep me brenght,
En soeckt alle onheyl uyt het Landt te weeren,
Daer liefde wert gevoedt, en trouwe niet verplenght,
Tot heyl van 't soete Volck, en de ghemeene hoop:
Soo is het best datmen de deuchde gaen betoonen,
Daer door men blijft by een en raeckt niet op ter loop,
Als men Godt gheeft sijn eer, en onse Prins verschonen,
Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Also den vromen Helt Moses wel eer heeft gedaen,
Doen die van Israel int hert waren belaen:
Om teghens de groote macht en 't gheweldt te strijden,
Want door sijn Gebedt sachmen haer onder gaen,
Het Amalakietse Volck mosten te rugge rijden,
En vlieden achter uyt met al haer groote macht:
Want sijn gheheven handt dat was de grootste wacht,
Tot heyl van 't lieve Volck, die waren soo verslegen
En in haer hert bedroeft, om te komen door den strijt:
Want tot een reyn ghemoedt is Godt soo toe ghenegen,
Als sy waren bedroeft, soo haestigh weer verblijd.
Die in de deught volhert en van het quaet hem mijd:
Dan soo sal hy bloeyen, als heden doen de Boonen,
Steden en Landen groot uytbreyden wijt en zijd,
En met gheen onghemack of onheyl haer behoonen,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
| |
[Folio Y4v]
| |
O wel geluckigh Landt dat leeft nae dese Wet,
En een yder hem dan na Godes wille set,
Met 't gheen sijn Ampt getuyght, 't sijn Princen ofte Staten,
En leven alst behoort, ghelijck ons Heylandt, het
In alles voor ghegaen, hoe souwen wy het laten,
Die in alles suyver was en heeft hem niet ontsien,
Om alle ongemack en onheyl te ontvlien:
Soo deughdigh ginck hy voor, en sprack met goede reden
Tot welvaert van het Volck en het ghemeene goet,
Op dat een yder een tot deucht hem sou besteden,
Om te leven vredigh, jae suyver ende vroet,
Dat ons ten besten dijt, en maeckt een zegen groot,
En wesen reyn en klaer als het smeer uyt de konen,
Oock wesen wel bevrijdt voor alle last en noot,
En houden goet accoort als de Musicijne toonen,
Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Dit is een welvaert al van een Stadt ende Landt,
Aldaer de Heeren wijs en met goedt verstandt,
En met een goet beleydt ons goede Wetten gheven,
En daer de reyne Leer ghehavent en gheplant:
De Gemeente dan haer tot ghehoorsaemheyt begeven;
De armen haer gheneren met reyne winningh soet:
Daer men Godts Kerck sticht, en al tot deuchden spoet,
En soeckt de leugens quaet en achterklap te mijen,
Daer alle onheyl uyt spruyt, en veele hinder quaet,
Tot nadeel van het Landt, en alle goede tijen:
Sy wert by alle vromen verschoven en ghehaet,
Daer liefde suyver is, en maeckt ons seecker wis,
Die aen de waerheydt blijft, die sal Godt weder hoonen,
Soo hy maer tot den eynde volstandigh is,
Ende heerlijck al in het Paradijs bekroonen,
Gheluckigh is het Landt daer sulcke Volck'ren woonen.
Ick wout wel, I.M. Fortuyn. |
|