Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio X1r]
| |
Op den Reghel: Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen?
GEluckigh is het Landt, versien met goede Wetten,
Noch gheluckigher ist, daer men Volckeren vindt,
Die al haer lust en doen, nae Gods begheeren setten,
Die haten quaet bedrijf, en haer met liefd' verbindt,
En die eendrachtigh zijn, want eendracht die verwint,
En die in Deught voort gaen, en al haer quaedt doen staecken,
Die haer Naesten, en Godt, van harten seer bemint,
Die gheen Afgoden valsch, nevens haer Godt en maecken:
En daer Gods Woort haer is, als een brandende Baecken,
En die Gods Wetten soeckt, te volghen ghehoorsaem,
Die sijn Naem niet misbruyckt met ydelijcke saecken,
Maer die hem roemt, en prijst, en looft, sijn waerde naem;
Die Godt bekennen recht, want dat is haer bequaem,
Die haer oeffenen staegh in 't gheen Godt wil bekroonen,
En dat haer nodigh is, aen Ziele en Lichaem,
Gheluckigh is het Lant, daer sulcke Volck'ren woonen.
Gheluckigh 't Lant, daer 't Volck de ware Gods-dienst plegen,
Die stadigh tot ghehoor van Gods Woordt, en Leer gaen;
Gheluckigh 't Landt daer 't Volck Afgodery staen teghen,
Een Volck, dat kuysheydt mint, en geylheydt teghen staen:
Die ondersoecken 't Woort, en volghen goet vermaen,
Die altijdt danckbaer sijn voor Gods giften en gaven,
En die de naeckte kleen, en vreemde niet versmaen,
Die d'hongherighe spijst, en dorstighe gaen Laven,
Gheen Volck, dat hier om gelt, of eersucht stadigh draven,
Maer die de Sondaers troost, als sy sijn in 't verdriet,
Die na 't Hemels goet sien, en niet nae Werelts haven;
By dien de waerheyt woont, en leugentale niet.
Die van haer overschot de Arme hulpe biet,
En die d'Armen soo wel als Rijcke vriendtschap toonen,
En die een yder doen, 't gheen wil dat haer gheschiet,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
| |
[Folio X1v]
| |
Gheluckigh 't Landt daer 't Volck voorstaen Weduw en Wesen
En die haer hulpe bien in druck en teghenspoet,
Die vresen haren Godt met kinderlijcke vresen,
Die niet hoovaerdigh zijn, maer ned'righ, slecht en goet,
Die met offenen staegh, haer Godt vallen te voet,
Met een verslaghen geest, uyt storten haer ghebeden,
Alleen in Christi naem, met een oprecht ghemoedt,
Om op te Off'ren soo een suyver hart besneden;
Een Volck, dat tweedracht schout, en stadigh haeckt na vreden:
Een Volck, dat red'lijck is, en Godt te recht aenkleeft,
Die onderdanigh zijn, oprechte overheden,
Die niet al te goet sijn, noch al te straf en leeft,
Die yder nae verdienst, een oprecht vonnis gheeft,
Die de Rijcke niet meer als de Armen versthoonen,
Maer die een yder doen, nae hy bedreven heeft:
Gheluckich is het Land daer sulcke Volck'ren woonen.
Besluyt.
Gheluckigh is het Landt daer 't Volck haer niet vertrouwen,
Op eyghen doen en kracht, maer op haer Godt verblijdt,
En die op den grontsteen den waere Christus bouwen,
Die, die voor haer Heylandt en Verlosser belijdt,
Die haer selfs kennen recht, en die Vleesch lusten mijt,
Die goe vermaningh doen, en die malkander stichten,
In ware deught oprecht, die nemen waer haer tijdt,
Die d'ander stellen voor, haer Goddelijcke plichten,
Die selfs voorganghers zijn een ander te verlichten,
Die haer beroep neemt waer en daer niet in vertraeght,
Die niemandt onrecht doen, door valsche maet of wichten,
Maer die gheduerigh staegh nae oprechtigheydt jaeght.
Gheseghent sy het landt, daer 't Volck haer soo staegh draeght
Een Volck die altijdt doen, het gheen dat Godt behaeght,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Uyt Liefd' bestaen. Arent van Eyckenhorn. Neemt waer u tijdt. |
|