Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio V4r]
| |
Op den Reghel: Gheluckigh is het landt, daer sulcke Volck'ren woonen?
MEn leest in de Schriftuer, Genesis tweemael negen,Ga naar margenoot+
Hoe dat door sondigh Volck, een Lantschap wert geplaecht,
En ongheluck verkrijght, en hoe oock daerenteghen,
Een Landt gheluckigh is, door Volck dat Godt behaeght,
Ghelijck om sonden wil, Sodoma onversaecht
Gheheel wiert omghekeert, en oock tot As verbrande
Maer Loth Rechtveerdigh was, alsoo de Schrift ghewaecht,
Een Man nae Godes sin, suyver van sondt en schande,
Die wiert ghewaerschout om te trecken uyt dees Lande,
Dies hy na Zoar treckt, en doet al Godts begheert.
Want Loth hem stelt gheheel, alleen in Godes hande.
Doen wiert om sijnent wil de Stadt niet omghekeert,
Gheluckigh was die Stadt, om dat sy was vermeert,
Met een Godtvreesent Man, hier by wil ick betoone,
Dat soo een Landtschap is, daer men Gods vrees hanteert,
Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woone.
Ghelijck oock Abraham, Godt vreesde soo wy leeseGa naar margenoot+
Door sijn gheluckigh was Abijmlechs Landtschap siet,
Als Abrahams Ghebedt, tot den Heer was gherese,
Godts seghen heel vruchtbaer is doen aldaer gheschiet,
Want de Vrouwe des huys en konde baren niet,
Want Godt om Sares wil, haer hadde toe ghesloten,
Dan Abram heeft ghewoont, tot Gherar uyt verdriet,
Quamen sy al ghelijck, hebben oock weer ghenooten,
De vruchten haers Lijfs 't landt met ghena begooten,
En dat om Abraham, die Godt ghehoorsaem was,
't Volck dat ghehoorsaem is, en sal Godt niet verstooten,
Als ick van Ionadab in Ieremia las,Ga naar margenoot+
Daer Godt het ongheluck en 't Landt van Iuda ras,
Belooft te seynden toe, maer hy looft te verschoone,
De Rechabijten Volck alsdoen op 't selfde Pas,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woone.
| |
[Folio V4v]
| |
Gheluckigh is oock 't Landt en mach hem wel verblijde,
Daer soo een Volck woont, heel wijs en kloeck van raedt,
Als Ioseph in sijn tijdt, die Egypten bevrijde,
Door sijn kloecke verstandt van haer aenstaende quaedt,
Als hy uyt Pharoos droom, het selfde verstaet,
Dat haer den Heere sou, twee seven Iaren sende,
De eerste seven goedt, en d'ander metter daedt.
Dat soude Iaren zijn, van hongher en ellende,
Maer Ioseph door wijsheydt, ginck van dees Lande wende,
Dees plaegh en heeft terstont, een wijsen raet bedocht,
Soo wiert door Iosephs raet, veel Kooren opghekocht,
Tot voorraet vant verdriet, o wijsheydt waert om kroone.
Die het Egyptens rijck behoudens in brocht.
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren leve,
Daer d'een den ander gantsch, gheen quaet of hinder doet.
Daermen door liefde wert, tot het Gheloof ghedreve,
Die vreedigh met eendracht besitten al haer goet.
Daer d'Ov'richeyt is wijs, en daer 't Gemeen met spoet
Haer onderdanigh houdt, en leeft in rust en vrede,
Daer Godes vreese woont, Daermen in liefde soet,
In eendracht, Vree, en rust, sijn leven gaet bestede,
Daer gheeft Godt zijn geluck, zegen, en voorspoet mede,
Daer 't Volck met lieft en trou te samen zijn ghepaert,
Een Volck waer in dat woont verstant, wijsheyt, en rede,
Door wijsheydt trou eendracht, wert gantsch een landt bewaert,
Een Volck dat door Gods vrees. Den zeghen Godts vergaert,
Die Godes Wetten houdt sal hy met zeghen loone,
Dit Godt tot gheenen tijdt met Ongheluck beswaert,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Wt Liefdt Bestaen. Cornelis van Langevelt. Soeckt Vreught. |
|