Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. T3r]

Dordrecht.

Op den Regel: Geluckigh is het land, daer sulcke Volck'ren woonen?

OM dat 't Mensch'lijck geslacht in rust en vree soud' leven,
Soo heeft den grooten Godt goe Wetten haer gegeven,
Daer beneven gestelt, Mannen tot Ov'righeydt,
Om te Regeeren wel, door Godes Geest gedreven,
Voorsichtigh, Vroom, en Trouw', Wijs, kloeck, vol goet beleyt,
Die d'Overtreders quaet, hier straffen met bescheyt,
En de vroome ghemeent, met al haer macht beschermen,
Met een oprecht ghemoet, ghewilligh zijn bereyt,
Om die bystandt te doen, diemen door g'welt hoort kermen,
Dat niemant onghelijck geschiet, 't zy Rijck of Ermen,
Sonder baet-sucht, of gunst, noch Haedt, maer g'lijck als blint,
Oprechtelijck deur gaen, in alles met erbermen,
De gheen die zijn bedruckt, te helpen: men bevint,
Dat sulcken Ov'righeyt van yder wert bemint,
En dat haer de ghemeent danckbaerlijcken betoonen,
Met eerbiedicheyt haer aen d' Ov'righeyt verbint,

Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

Het Landt gheluckich is daer de Volck'ren te same,

Leven eendrachtelijck, in rust, en vree bequaeme,
Daer d'Ov'righeden kloeck wijselijck Regeeren wel,
Volghens Gods Heyl'ghe Wet, meewaerdich aenghenaeme,
Niet op gheblasen trots, hoovaerdich, stuur, wreet, fel,
Maer vriend'lijck, goedertier de ghemeent haer bevel
Dan willichlijck neemt aen, als goede Onderdaenen,
Met eerbiedigheyt haer ghehoorsaem wesen sel,
Een yeder Mensch altijdt, dan groeyt ghelijck de graenen,
De Eendracht, Liefd en Trouw, vredich, nae Gods vermaenen,
En daer de Volck'ren t'saem leven eendrachtigh goet,
d'Ov'righeyt, en ghemeent, daer stortmen weynich traenen.
Want Godt over sulck Volck sent sijnen seghen soet,
Die in vreed'saemheyt hier wel leven met ootmoet,
Sal Godt de Heer hier nae met s' Levens Croone Croonen,
Sijn milden seghen zy ghenieten vol voorspoet,
Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

[fol. T3v]

 

Daermen vreed'samig leeft, oprecht, ghetrou, in eeren,

 

Daer yeder een met vlijdt d'Onderdaenen en Heeren,

 

Trachten altijdt te doen dat reed'lijck is en recht,

 

Alle onheyl en quaet van haer soecken te keeren,

 

En leven nae Godts Woort, eenvoudich, nederich, slecht,

 

In suyveren Gods-dienst, daer werden vast ghehecht,

 

De banden van eendracht, waer door Landen en Steden,

 

Groeyen in goe voorspoet, gelijck als Godes Knecht,

 

Moysis beschreven heeft, van veele wonderheden,

 

Oock hoe Godts Volck dickmaels door tweedracht wert bestreden

 

Door haer Sonden swaer, en door Afgodery,

 

Dat ander Goden vals sy hebben aenghebeden,

 

Met een verkeerden sin, dien Godt verlieten sy,

 

Die haer hadde verlost van dienstbaer slaverny,

 

Maer als s' hadden berou, ginck Godt haer weer verschoonen,

 

Maecktense door sijn macht van haer Vyanden vry,

 

Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

 

 

 

Godts zeghen comt ghewis over alsulcke Landen,

 

Daer de Menschen al t'saem haer gheven in Gods handen,

 

En leven na sijn wil, volghens sijn Wet, en woort,

 

In alle eerbaerheyt, hatende t' quaet vol schanden,

 

Doende afstant van sond, en gaen in deuchden voort,

 

In Liefden, en eendracht, daermen met yver hoort,

 

Godts woort oprecht, ghetrou, maer niet verkeert bevonden,

 

Met Gods(schijn) dienst vermomt, waer door men Godt verstoort,

 

En halen op den hals veel Plaegen ende Sonden,

 

Maer daermen Christus leer ongevalst 't allen stonden,

 

Hoort, en waeren Godts-dienst Oprecht'lijck wert gedaen,

 

Daer sal Godt sijne straf niet senden onghebonden,

 

Maer Godt de Heer sulck Volck, als sijn Kinders neemt aen,

 

Haer Vee sal vruchtbaer zijn, Godt sal haer steedts by staen,

 

In noot, en sal met vreucht haer rijckelijck beloonen,

 

Soo dat sulck Volck niet sal met commer sijn belaen,

 

Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

Reyn gheneucht.

Schout altijdt twist.