Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio T2r]
| |
Op den Regel: Geluckich is het land, daer sulcke volck'ren woonen?
HIer dinghme vant gheluck, en waer in dat bestaet,
Een waer-g'luck-salicheydt, ô! hoochsten geeft my raet,
Hier van bewijs te doen, van dy moet ick verwachten,
Sonder u can ick niet, t'vergeefs toon ick mijn crachten,
Soo Godt gheen hulp en sent, van u comt 't waer gheluck,
Een hulp zijt ghy alleen in 's Menschen hoochsten druck,
Wilt dan oock mijn ghedacht met uwen Geest verstercken,
Dat ick gheluckich mach op 't woort gheluckigh mercken,
Nu staet te wijsen aen, wat Volck'ren dattet sijn,
Dat door haer deuchden maeckt 't Landt luckigh inden schijn,
'k Segh inden schijn met reen, wat Landt can sich doch noemen
Gheluckigh inder daedt, en sonder vreese roemen,
Daer vreese is int Hert, het waer gheluck ontbreeckt,
Dies van het aertsch gheluck, elck maer in schijn en Preeckt,
Naer menschelicke spreuck, hoop ick nochtans te thoonen,
Want Land geluckich is, daer sulcke Volck'ren woonen.
Indien de Musa my ten rechten heeft ontdeckt,
'k Bevindt dat dit besluyt na d'ander vraghen streckt,
Ick sal oock voor dit Volck gheen ander Lieden soecken,
Als Volck die in 't ghebruyck van Wijsheyt haer vercloecken,
Voor eerst een goeden raedt den Mensche hebben moet,
Die wijsselijck ghebruyckt, dats uyttermaten goedt,
Een wijsen raedt die is den Lande hooch van noode,
Een raedt die yeder Mensch, tot ware Godtsdienst noode,
Een raedt die 't Over-hooft raedt geeft te sijn bemindt,
Een raedt daer m'inder daedt gheen eygen baet en vindt,
Een raedt die steedts ghedenckt de Burgherlijcke rechten,
Die 't vry-ghevochten volck, niet maeckt tot eyghen knechten,
Een raedt die niet bestaet in eenich hooft alleen,
Maer daer de Wijsheyt blijckt van meerder als van een,
Dees raden moetmen dan met danckbaerheyt beloonen,
Geluckigh is het Land daer sulcke Volck'ren woonen.
| |
[Folio T2v]
| |
Noch dient hier sulcken Volck dat aen des Werrelts strant,
Staet als een Baecken, dat gheheele Nachten brant,
Om aen te wijsen hoe dat al des Werelts staven,
Geraecken uyt dees Zee in een ghewenschte Haven,
Benevens goeden raedt, oock sulcken Over-hooft,
Die als hy scheert en schat, niet al te veel en rooft,
Een Ov'richeyt die steedts 't gemeene niet en plaghen,
Met sulcke lasten die sy naulijcx connen draghen,
Hier dient oock een ghemeent die willich draecht de last,
Die haer wort opgheleyt waer door haer vryheyt wast,
Een Opper-hooft die weet na redens toom te stieren,
Al 't ghene wat hy doet, wiens deft'ghe manieren,
't Volck tot een Spiegel dient, door Wijsheyt soo regeert,
Dat elcken ondersaet hem als een Vader eert,
Die door de deuchde blinckt, verdient veel eeren Croonen,
Geluckich is het Land daer sulcke Volck'ren woonen.
Socrates Philosooph van Gorgias gevraeght,
Hoe dat hem 't leven vanden Grooten Persch behaeght,
Of hy niet gheluckich was, waer op Socrates seyden,
Soo deuchde hem verciert, en wijsheyt hem geleyde:
Hier blijckt dat waer gheluck, in Wijsheyt meest bestaet,
Die recht en wel ghebruyckt, Rijckdom te boven gaet,
Om dan een goet besluyt, van t'waer gheluck te maecken,
Sal ick t'noodwendighst met een woort of thien aenraecken,
Een yeghelijck schuldich is, sijn Kinders op te voen,
En elck nae sijne gaef, Wijsheyt te leeren doen,
Een oprecht Leeraer moet sijn Volck'ren soo voor treden,
Dat oock het gantsche Volck, mach volghen sijn schreden,
Een goede Ov'richeyt, d'Inwoonders geven doet,
Dat oock door 't gheven selfs, sy winnen meerder goet,
En d'een voor d'ander moet, sijn selven niet verschoonen,
Gheluckich is het Landt daer sulcke Volck'ren woonen.
Rust baert lust. A. van Brey. |
|