Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol.  T1r]

's Hertogenbosch.

Op den Regel: Geluckigh is het lant, daer sulcke volck'ren woonen?

HOe is den Mensch verblint al in sijn Hert en sinnen,
Hy die 't verganckelijk, voor 't eeuwich goet beminnen,
Achten niet Godts gebodt, noch oock syn heylich woort,
Maer men siet hem elaes! Den boosen Padt in rinnen,
Vervult met Haedt en Nijdt, sijn siele hy versmoort;
Verslijdt soo sijnen tijdt, en gaet in boosheydt voort,
Iae sijn s' Naestens voorspoet, sal hy altijdt benijen,
In hem en is gheen rust, maer baert altijdt discoort.
Maer hy die Godt bemindt, die soeckt tot allen tijen
Door Broederlijcke Liefd', rond'som aen alle sijen,
Sulck een dommen Mensch, te oeffenen tot goet,
Gaet hy den wech verdwaelt, hy sal met herten blijen,
Wijsen den rechten Padt, met eendracht wel ghemoet:
Dit is de waere deucht, die dese wercken doet,
Die sijnen Naesten mensch altijdt soeckt te verschoonen,
En Godt ghehoorsaem is, hem tot de deuchden spoet,
Gheluckigh is het Landt daer sulcke Volck'ren woonen.

Geluckich is het Landt, alsoo daer staet gheschreven,

Daer die ghemeenten al, in vreed' en eendracht leven,
En die ghehoorsaem zijn aen hun Oversten goet,
Want sy sullen met my, seght Godt, hoogh zijn verheven,
Die sijnen Naesten Mensch, ghelijck hem selven doet,
En hem bystaet in noodt, met herten wel ghemoet,
Dus ondersoeckt Godts woort, ghy cloecke van verstanden,
Soo leeft ghy hier in rust al door der minnen gloet;
Thoont oock ghehoorsaemheyt, stelt u leven te panden,
Ghetrouw' voor 't Vaderlandt, soo comt ghy in gheen schanden,
Want onghehoorsaemhet is, soo ons Iob seght claer,
Een ongherustigheyt, jae tweedracht voor de Landen,
En wordt van Godt ghestraft met fellen Oorlogh swaer,
Waer uyt dat claerlijck blijckt mijn Broeders openbaer,
Datmen ghehoorsaemheydt met Liefde moet bethoonen,
Aen Godt ons overhooft, en ons Regenten naer,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

[fol. T1v]

 

Door de ghehoorsaemheydt heeft Abraham ontfanghen,

 

Sijn beloften van Godt, daer hy had naer verlanghen,

 

En door ghehoorsaemheyt kreegh Noë ghenade vroet,

 

Wanneer Godt heeft ghestraft het Volcks boose ganghen,

 

Soo dat het al verdronck door s' Waters overvloet,

 

Maer Noë met sijn ghesin Loofden Godt met ootmoet,

 

Die door Godts stercke handt behielen daer het leven:

 

Liefd' met ghehoorsaemheyt den Mensch wel leven doet;

 

Door de ghehoorsameheyt al van Iudith verheven,

 

Soo is Bethulia oock ongheschent ghebleven,

 

Dat soo seer was benoudt van Holiphernus macht:

 

Godt heeft Iudith eerbaer de sterckheyt ghegeven,

 

Dat sy hem heeft ghedoot, met haer handt, door sijn cracht.

 

Dus laet ons al ghemeen, mijn Broeders met eendracht,

 

Thoonen ghehoorsaemheyt, daer Godt ons naer sal loonen,

 

Tot ons naesten ghesindt, met Liefde dach en nacht,

 

Geluckigh is het Land, daer sulcke Volck'ren woonen.

 

 

 

Prince.

 

Tobias wijsselijck die heeft, alsoo wy leesen,

 

Dees wercken groot gheacht, en hoochlijck ghepresen:

 

Hy sprack tot sijnen Soon eer hy storf de doodt,

 

Ick beveel u mijn Kindt, wilt dit ghedachtigh wesen,

 

Dat ghy behulpich zijt uws Naestens inden noot,

 

Dat ghy den naeckten cleedt, die honghert, deelt u Broodt,

 

En thoont hem metter daet u jonsten t'allen stonden,

 

Den Krancken die besoeckt, en acht gheen wederstoot:

 

De Broederlijcke Liefd laet by u zijn bevonden,

 

Met den Samaritaen, verbindt, gheneest sijn wonden,

 

In al sijn teghenspoet, reyckt hem minnelijck u handt:

 

Want wat is de Liefd doch alsment wel wil doorgronden,

 

Als daer niet blijcken by die wercken Triumphant.

 

Dus beminde al, ontknoopt den minnen bant,

 

Met goey ghehoorsaemheyt, Godt sal u naermaels Croonen,

 

En bout op desen steen, ghy wint een weerdich Pandt,

 

Geluckich is het Land daer sulcke Volck'ren woonen.

In vyerigheyt Groeyende.