Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. S3r]

's Hertogenbosch,

Op den Regel: Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen?

OCh wat voorspoet vermaeck wat aenghenamer vreught
Is dit voor eyder mensch, die hier bemint de deught,
Te sien dat yeder tracht om wijsheydt te vergaren,
Volstandigh tot den eynd' van hare groene jeught,
Om dat voor alle Man tot nut te openbaren,
Waer door dat eder een by sulcken soeckt te paren,
Want de gherechtigheydt men aldaer blincken siet,
Waer door dat peys beloont, met eendracht haer Minnaren,
De tweedracht of discoort is daer te vinden niet:
Wijsheydt den rechten schat, heeft daer 't hooghste ghebiet,
Waer door men klaerlijck siet, dat yeder heeft ghenoeghen,
Is eymandt by Fortuyn wat onghelijck gheschiet,
Wijsheydt door hare deught, sal 't wel ten besten voeghen,
Daer deur den Coopman hier, als die den Acker ploeghen,
Hebben haer harten wensch, soo reden kan betoonen:
Dus segh ick klaerlijck uyt, want my geen leet sal wroeghen,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

Dat 't Landt gheluckigh is, daer de wijsheydt floreert,

Is blijckelijck ghenoegh, want gheen Landt profiteert,
Daer de wijsheydt faelgeert, daer gaet het al verloren:
Dat bleeck aen Roboam, die niet en heeft begheert
Te volghen wijsen raet, maer heeft den raet verkoren
Van de jonghe domme jeught, verweckten sijn volcx toorn,
Dat hem af weecken daer van twaelf Gheslachten thien,
Die doen Ieroboam, al hebben aen ghesworen:
Maer korten tijdt daer naer men haer verdriet kost sien,
Door d'overvoeringh naer Salmanassars ghebien:
d' Welck aldus most gheschien, door fout van wijsheydts gaven;
Door wijsheydt sal den Mensch d'ydel glory vlien,
Want wijsheyt niet en tracht, dan naer d'Hemelsche haven,
Wijsheydt leert den Mensch, sijn ponden niet begraven,
Wijsheydt soeckt den Mensch met deughden-krans te kroonen,
Als elck in dees Fonteyn sijn dorstigh hart wil laven,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

[fol. S3v]

 

Zeba Coninginne van 't Arabische Landt,

 

Hebbende ondersocht het rijn vloeyent verstant

 

Van Salomon, die seyt, gheluckigh is de Natie

 

Der Hebreen, die hier u wijsheydt hooren, want

 

Dat sy hadden verstaen van sijn wijsheydt en gratien

 

Heeft sy bevonden heel, en meer naer haer narratie,

 

Dies sy noch boven dien, Godt heeft ghebenedijt,

 

Dat hy alsoo dat Volck beminden t'dier spatie

 

Dat hy voor haer zeghent een Coninck ingewijt,

 

Was d'welck sy wel met recht mocht segghen, want den tijdt

 

Dat m' een verstandigh Prins door wijsheyt siet regheeren,

 

Is alle sijn ghemeent, geluckigh ick belyt,

 

Want hy haer gantsch bevrijt voor die daer mochten deeren,

 

Waer door yeder sijn best, met hart sin en begheeren,

 

Betracht, om dese deught, met weder deught te loonen,

 

Volghens den aerdt der liefd, met weder liefd gheneeren,

 

Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

 

 

 

Prince.

 

Dit is seer wel bedacht, van die hebben bemint

 

Die wijsheydt voor den schat, alsoo men klaer bevint

 

Dat het heel Griecken Landt door wijsheydt plach te blincken,

 

En niet allen om dat m' haer seven wijs bekint,

 

Maer menigh Philosooph, wiens faem niemandt kan krincken,

 

Roma voor desen tijdt m'uyt wijsheydts vloet sach drincken:

 

Dat was niet alleen om Cicero wijs van aert,

 

Maer Marcus Varro oock, en Titus wy ghedencken;

 

Seneca door wijsheydt, veel nutheydts heeft ghebaert.

 

Licurgus was voortijt door wijsheydt seer vermaert

 

t' Lacedemonien, alsoo wy klaerlijck lesen,

 

Coninck en Philosooph, die niet en heeft ghespaert

 

Sijn selven, want men hem noyt en vant ledigh wesen,

 

Door het cieraet der deught, is hy weerdigh ghepresen,

 

Matich in sijn nootdruft, seer milt in 't weder loonen:

 

Soo dat uyt sijne Leer veel nutheytds is gheresen,

 

Gheluckigh is het Landt, daer sulcke volck'ren woonen.

In Vierigheydt groeyende.

Gheboeten lust baert rust.