Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. S2r]

's Hertogenbosch.

Op den Reghel: Geluckigh is het Land, daer sulcke Volck'ren woonen?

AEnmerckt eens 's werelts loop, ghy menschelijcke sinnen,
Broeders aenhoort met vlijt, ontfanghet mijn intentie,
Hoe dat hem elck bedraecht, en heeft van den beginnen,
En wilt met u ghehoor, aenveert mijn kleyn inventie,
'tAntwoorden een versoeck, op eenen reghel kleen,
Wat een Inwoonder hoeft, om weerdigh zijn ghe-eert:
Iae van sijn overhooft, insonderheydt ghemeen
Van yder in' t publijck, zijnde gherespecteert
Voor een deughsaem persoon, diemen niet kan volprijsen
Van een die vrede soeckt, en hout in alle wijcken.
Adam was tot een Heer ghestelt sonder swijcken,
Maer teghen Godt rebel, hy wordt daer versteken
Siet uyt den Paradijs met sijn partuer alleen;
Maer Elias Propheet, leeft maer Godts Woort ghehoont.
Een goet Ondersaet die prijstmen in 't ghemeen,
Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volcken woont.

Gheluckigh zijn sy toch, die daer sijn woonachtigh,

Want alsulcken Landtsdouw is vol alder gratie,
D'Inwoonders zijn vol vreught, niemandt is daer klachtigh,
Elck is een Over-heer in sijn generatie,
Men is daer houdende vreed sonder flouatie,
Een goede politie is daer aen elcken kant,
Schriftuere verklaert ons oock van desen vrede soet:
Want Adam had voorspoet in het genereren,
Daer is gheresen twist door Satans begheeren,
Op Cain en Abel, door toe laten van Godt:
Maer Seth een Adams kint, leeft naer Godts ghebodt,
Een Man oprecht in Wet, en hy was onderdaen.
Iosephus schrijft ons oock dat Adam ende Seth,
Tafels hebben ghemaeckt, van Aerdt en Steen, ghetoont,
Schreven Godts Woordt daer in, ende Schrifture net,
Gheluckigh is het Land, daer sulcke Volcken woonen.

[fol. S2v]

 

Noch schrijft Iosephus klaer dees twee Inwoonders goet

 

Den tijdt hebbe ghedeelt elck naer sijn behaghen,

 

Het Iaer in Maenden twaelf, ghedeelt den loop met spoet:

 

Dees Ondersaten recht, om leeren moetmen vraghen,

 

Dan sulckx ons aerdigh is, voor ons te verhalen,

 

En doen elck neerstigheydt onder ons hier ghemeen

 

Want men vint voor certeen, dit klaer soo beschreven,

 

Dat Godt van dit gheslacht, selve is herbooren;

 

Daerom een sterffelijck Mensch, ghehoorsaemheydt bekent

 

En zijnde onderdaen, die daer zijn gekooren,

 

Ende voor ons Over-hooft, 't voegh een Gemeent seer wel,

 

Een obedient serteen, sal hier behalen prijs,

 

Die anders doen als wel, voorwaer 't is een afgrijs,

 

d'Inwoonders goet oprecht, weert sijn die ghekroont.

 

Die toont ghehoorsaemheydt, hy is onwetent ijs,

 

Gheluckigh is het Landt, daer sucle Volck'ren woonen.

 

 

 

Prince.

 

Prince ons hooft reghent, daermen moet naer trachten,

 

Maeckt toch volmaeckt in deught, ghesien gheschapen is,

 

Den Mensche naer u Beelt, ghy gheeft alle machten,

 

Ghy hebt vanden beging den Mensch ghestelt ghewis,

 

Regente hier te zijn, en tot ghedachtenis

 

Ghestelt voor ons ghesicht, dat is een Reghenboogh,

 

Een teecken van verbont, om te houden vrede

 

Voor 't menschelijck gheslacht, boven steden in 't hoogh,

 

Naer de Diluvie swaer, soo ons Schrifture toont

 

Tot oeffeningh ter deught, den Mensch onbestierigh,

 

Om brenghen inden wegh der deughden manierigh;

 

Als Abraham begonst, in vierigheydt hy groeyt,

 

Met Isaac sijnen soon, tot deughden die hem spoeyt:

 

Daer naer al sijn Gheslacht werden seer hoogh gheloont.

 

Dus prins ick boven al, die hun in Deughden voeyt,

 

Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volcken woont.

Laet Liefde groeyen.