Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. R2r]

Gouda.

Op den Regel: Geluckich is het land, daer sulcke volck'ren woonen?

DE Volck'ren die voor al Godts kennisse begeeren,
Sijn suyver Woort en leer met vreughden nemen aen,
En all' Afgodery, uyt haere Herten weeren,
Daer waere Leeraers bey met woorden voorbeelt leeren,
En 't Volck van Godts beloft, en dreyghen doen vermaen,
Dat hy beloonen wil, die in sijn weghen gaen,
En dan hy straffen sal, die boosheyt hier bedrijven;
En stadich in het quaedt en inde Sonde staen,
Daer m'eerst het Coninckrijck des Hemels hoort te stijven:
En daermen voorts altijdt van Godts handt wacht 'tbeklijven,
Daer Godts Liefd' boven al int 't Hert gheseten is,
En tot den even Mensch, Liefd' altoos vast mach blijven:
Gerecht'heyt wert verhooght, onrecht vertreden wis,
En wat de deught weer streeft, 't bestraffen niet gaet mis,
Daer niet in desen gelt, het aensien van Persoonen:
Daer Weduw' Weesen recht gedaen wert soo ick gis,
Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

Daer 't Volck naest Godes-dienst het Vaderlandt staet vooren,

Voor recht en vryheyt vecht, de Vorst wert ingheplandt,
Dat hy om sijn 's volcx will', tot hoogheyt is vercooren,
En niet om dat hy juyst, een Prince is ghebooren,
Dat gheen Tyranny, sijn daden overmant,
Maer dat sijn macht tot schut, der vroomen biet de handt,
En tot lancksaeme straf, van die het goet staen teghe:
Tot afkeer vande gheen, die hem daer teghen kandt,
Daer niemant wert te nauw, sijn Godtsdienst opgedreghen,
Die anders vreed'saem leeft, en schat gheeft aller weghen:
Want wy zijn nu gheleert dat oock het grootste Rijck,
Door dwangh in Godes dienst ter neder wert gheslegen,
Daer gheen Pluymstijckery gedult wert opentlijck,
Maer daer der Vorsten oor, luystert naar waerheydts blijck,
Daer Goedertierentheyt, bevestighen de throonen:
En Liefde het ghemeen, beschermet als een dijck,
Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

[fol. R2v]

 

Daer inde hooghe plaets, al waer men 't recht moet vaeten,

 

Den Heere wert gedaen, even ghelijck de Knecht,

 

Daer aensien van het gelt, noch het besit van Staeten,

 

De boose niet verschoont, de goede niet doet haeten,

 

Daer het dierbaer metael, waerheyt niet onderleght,

 

Of 't recht kan maecken krom, het krom daer teghen recht,

 

Of Liefde totte vrunt niet wert soo hoogh verheven;

 

Dat die geen recht en heeft, nochtans al schijnt het slecht,

 

Door afgunst Haet of Nijdt, te veel gunst wert ghegheven:

 

Maer daer in desen deel, den rechter wert ghedreven,

 

Dat inde Redens schael, wel overwoghen wort

 

Al wat tot yders recht, sou dienen daer beneven,

 

Daer altijdt mette straf, medoogh niet wert verkort,

 

Op sulcke Rechters 't hart des Volcks is uytghestort,

 

En houdt die in waerdy, hoogher dan Konincks Kroonen.

 

Soo segh ick anderwerf, 't ghemoet my daer toe port,

 

Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

 

 

 

Daer het ghemeene Volck geen oproer soeckt te maecken,

 

Maer dat onrustich is met Wijsheydt wert versacht,

 

En met een yver elck uyt steeckt in trouwe saecken,

 

Tot scherm van het ghemeen, en 's Vyandts afkeer waecken,

 

Goetwillighlijck betaelt, naer advenant sijn macht,

 

Dat tot 't ghemeene nut dient noodigh opghebraght,

 

En oock ghehoorsaem is de redelijcke Wetten,

 

Die tot ghemeene nut, de Overheydt goet acht,

 

Daer niemant hier verkort wert door eygen wraecks setten:

 

Maer dat hy aen 't gherecht voordraeght sijn saeck en letten;

 

In 't kort dat elck in 't sijn, sijn ampt soo wil bespien,

 

Dat hy voor het ghemeen, sijn eyghen nut laet pletten:

 

Daer yder oock niet laet den droeven troost te bien.

 

Niet op sijns Naestens Feyl, maer op de sijn te sien,

 

Daermen miltdadigh is, en d'Arme gaet verschoonen:

 

Door Liefd' om Christi will', waer men dit siet gheschien,

 

Geluckich is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

Uyt jnsten begrepen.