Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio Q2r]
| |
Op den Reghel: Gheluckigh is het landt, daer sulcke Volck'ren woonen?
MEt recht men segghen mach, dat Gods zeghen moet vloeyen
Over al sulcken Volck, die noyt traghen in deught,
En soecken anders niet, dan dat het Landt soud' bloeyen,
Tot spijt van 't woedigh Spaensch, die soecken ongheneught,
Sy hebbe oock gheen sin in onse langhe vreught
Die door goed' oeff'ningh van Godt hier wordt verkreghen.
Daer om ghy Menschen al, houtse dewijl ghy meught,
Deyst daer nimmermeer van, maer staetse vyerigh teghen,
En wilt die koppigh sijn, tot sulckx mede beweghen,
En vlecht dan t'samen hecht, een stercken eendrachts bandt:
Soo sal u naem en faem, verbreyden wel ter deghen;
En hy die t' al regheert, sal u vrijden voor schandt,
Door dien sijn groote Lief, altijts tot uwaerts brandt,
Vermidts ghy 't suyver Woordt bevrijt voor spotters hoonen,
En maeckt dat u ghemeent ghedaen wert onderstandt,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Hoe langh en menigh jaer heeft men 't ghemeene beste
Ghesocht en voor ghestaen, ghelijck als dat betaemt,
Maer niet gh'lijck als die gheen, die op 't ander gheweste
Woonen seer groot in pracht, doch seer weynigh befaemt
Van sulcke oeffeningh: dies segh ick, Godt sich schaemt
Van soodadighe Volck, die altemael soo spadigh
Helpen hun arm Gemeent, en sijn seer onberaemt
In veele oeffeningh, al valt het haer seer schadigh,
Sy doent al even wel, de Heer die is ghenadigh,
Spreken sy met den mont, maer 'thert en nemet niet:
Want soo haer hart sulcks dacht, sy souden niet ghestadigh
Gaen in hun domheyt voort, tot veele haer verdriet,
Maer letten neerstigh op 't gheene datter gheschiet,
Al binnen hun Atheen, Soo mochtmense oock kroonen,
Alsmen de gheene doet, die altijdt bose vliet,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
| |
[Folio Q2v]
| |
Let gretigh eens hoe 't het gaet al binnen het Bretangien
En hoe daer wert ghestreen, door yder voor 't ghemeen,
Iae 't streeft de werelt door, Castilien en Spangien
Moeten ghetuyghen zijn, van dees voornoemde Reen,
Want het wercket by haer een saecke die niet kleen
Soud' moghen zijn gheacht by alle Potentaten:
Maer daer dient op ghelet, tijdt moetmer aen besteen,
Om soo een waerde saeck ghewilligh aen te vaeten,
Wantse kan helpen ons, en 't kan andere baeten
Die minder zijn als wy, dit alles doch ghelooft:
Soo sal de Heer u Godt u nimmermeer verlaten,
Ist dat ghy sulcks doen wilt, hy is het Opper-hooft,
En begheert nummer dat sijn Volck soud' zijn verdooft
Onder een schendigh Iock of hy die salse loonen
Weer naer dien droeven tijdt, want sijn liefde' tot hun stooft,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Besluyt.
Gheluck, en Heyl, en Vree, konnen ulcke dan krijghen,
Die soecken dat hun Landt mach leven in goed'rust,
En die sulckx niet en doen, haer macht kan nedersijghen.
Daerom oeffent u staegh om t'zeylen nae die Kust?
Daer 't goede komt van daen, met een yverighe lust
Moet ghy dat nemen an, ende oock wel bewaren,
Soo sal des Heeren Liefd' nummer zijn uytgheblust
Van u te helpen: te bevrijden voor beswaren,
Gh'lijck hy wel heeft betoont veel menighte van Iaren:
Daerom hout hem te vriendt vermits hy u toont liefd',
En laet u in dien graet tot Vyands spijt voortvaren,
En waer hy hulp kan doen, hy u altijdt gheriefd'
En is daer toe gheneyght, soo ons den reghel briefd'
Die hier is voor ghestelt, tot yder mensch vertoonen,
Sy wyset ons hier aen de deucht die niemandt griefd'
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Liefd baert Deught. Jacob Meurs. |
|