Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio Q3r]
| |
Op den Reghel: Geluckigh is het lant daer sulcke Volck'ren woonen?
EEn Landt dat swarmt en swiert, met veelderhande Volcken
Couseert somtijts beroert, by hoogh en leeghe staet,
Beklemt somtijdts de Locht, 't ontstelt de blauwe Wolcken,
Iae maeckt dat Gode selfs met sijnen Scepter staet,
En raeckt het binnenst deel des herten, dat den raet
Al sidd'rende herschept, met een verandert leven
'tWelck buyghsaem wert ghestelt te vreesen vroegh en laet,
Soo komt den grooten Al met krachte aengedreven,
En roert het trots ghemoet, 't verandert daer beneven,
't Wordt minder van ghevoel, 't herkent sijn broosen aert,
Gods krachtigh snijdend Woort, komt het couragie gheven,
Om in een goeden stant te leven onbeswaert:
Hoe wel 't verlanghsaem komt, en eynd'lijck noch vergaert
Deur Christus Herder trou, wiens deught is onbekroonen,
Dat een vervallen Volck ter vreughde wordt verklaert,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
O wel ghezeghent Volck, gheseten in den Lande,
Daer Godt woont met sijn Geest, in vrome Overheyt
By het g'hoorsaem ghetal, met talen veelderhande:
't Is even dat Gheslacht, dat Godt hem heeft bereydt,
Soo haest sijn wel gheval by hem eerst nam bescheyt,
Om uyt Natien veel te sam'len een Ghemeente,
Die hy in sijn besit nae 't afsterven verbeydt,
Om in sijn veyle vreught te leven met vereente,
Daer elck klaer blincken sal boven kost'lijck Gesteente,
En wesen vol van reuck g'lijck Nardus en Saphier
Iae Kalmus voller kracht, by blijtschap van Gheweente
Daer Godt aen tafel selfs sal sitten met manier,
En heerschen naer den heysch, sijn Kind'ren met bestier
Door macht en Majesteyt, vol glory in 't verschoonen
Aen het bereyde Volck, dat Godt vergadert hier
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
| |
[Folio Q3v]
| |
't Is even al het selfd, dat Paulus heeft ghesproken
Tot den Ephesien, hoe Christus heeft ghesocht
Een volcxken alder aerd, heel suyverlijck ontloken
Om voor sijn Vaders oogh, te stellen wel bedocht
Sonder rimpel of vleck, het mach wel sijn ontknocht
Daer sulcke Volck'ren sijn, 't Landt is van goeden fame
Een Herbergh voor de Bruyt, die Cristus heeft ghekocht
Met sijn dierbare bloet, gheen schat soo groot van name
Daer dit ghevonden volck, door leeft also bequaeme,
Hoe sou dan soo een Landt, niet wel gheluckigh zijn
Daer Godt woont met sijn Volck en 't Volck naer den betame
Oock woonen met haer Godt, in sucken klaren schijn
Als of Godt met sijn handt, staegh leyde u en mijn
In sijn vercierde Hof, vol vreughde in 't verthoonen
Met het volmaeckte Woordt, 't welck snijd en doet geen pijn,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Besluyt.
Het Landt en oock het Volck, mach wel toe-sijn geschreven
Gheluckigh dus te fijn, ghelijck men hier verhaelt
Want den ned'righen staet, wordt hier door opgheheven
Dat Godes goeden Geest, het sondigh hert betraelt
En al het teghendeel, soo krachtelijck af maelt
Dat de Ziel met het Vleesch, ter deughde werdt gheneghen
Om teghen sonden vloeck, te wesen nieuw verstaelt,
En kampen soo den kamp, teghent sondigh beweghen
Waer door der vromen ganck, zijn voortganck heeft ter deghen
Met de voltrocken lief, in ned'righeydt bekleet
Met een ghebroken hert, heel door den Geest verslegen
Verwonnen en vermant, beanghst met yemandts leet.
Bekommert met de deught, die altijdt staet ghereet
Te vorderen het gheen, daer loon toe staet te loonen
Hier meed is uyt geleyt, 't gheen ick ten besten weet,
Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.
Offert recht. Abraham Weemer. |
|