Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. Q1r]

Leyden.

Op de Reghel: Gheluckigh is het landt, daer sulcke Volck'ren woonen?

WAnneer d'Alsiende Godt uyt grondeloos medoghen,
Ghenadelijck aensiet het kranck menschlijck vermoghen,
En dat sijn stercke handt haer swackheyt komt te baet,
Dan wort het ned'righ hart door 's geestes kracht bewoghen,
Om yv'rich voort te gaen elck een in sijnen staedt.
De Dienaers van Gods Woordt, nae redens rechte maet,
Storten tot Offerhand haer nuchtere Ghebeden
Waer door de goede Godt nae sijn besloten raedt
Bekrachtight haere Leer en swanghert Christi leden,
Door 't opmerckend' ghehoor in alle goede seden:
Des Leeraers wandel stemt met het Woordt over een;
Dies moghen sy met recht bestraffen t'overtreden,
Dat gheensins sich sondeert op den waren Hoecksteen:
De hooghe Ov'righeydt sorght met haer voor 't ghemeen,
En bidden dat de Heer niet na verdienst wil lonen
Maer dat hy nae sijn wil afwende 't naer gheween,
Gheluckigh is het Lant, daer sulcke Volck'ren woonen.

De vrome Ov'righeydt, die 't suyv're Woordt des Heeren,

Oprecht nemen in acht, en soecken staegh te weeren
d'Onheylen van het Landt, door wijs en kloeck beleydt;
Het recht scharp snijdend stael kan haer breyn soo regeeren,
Dat daer door Godes eer en haer faem werdt verbreydt,
Soo veer de silv're Dau sich over 't Aertrijck spreydt.
Sy trachten met gheen glans van yd'le eer te streven,
De wijls' om 't hooghe lof en groote waerdigheydt
Van Godes Heligh Woordt, sich inden strijdt begheven;
Door haer wakende oogh mach yder veyligh leven,
En oeff'nen sich met lust in 't onbevleckte Woordt,
Dat ons van Godes Geest troost'lijck is voor gheschreven.
O recht gheluckigh Landt waer in men voort en voort
Gheloovigh leven mach, en blijven onbekoort
Van het ghewetens dwangh, dies sich d'Inwoonders toonen
Steedt danckbaer en bereydt in alles soo 't behoort,
Geluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

[fol. Q1v]

 

Beneven staghe sorgh voor 't Vaderlandts welvaren,

 

Spruyt noch veel schoone Vrucht uyt des Landts ed'le scharen,

 

Door dien sy Godes Wet steedts houden in 't ghesicht,

 

Nae de vermaningh van des Woordts ghetrouw Dienaren:

 

Door haer der armen hulp daegh'lijcks wert opghericht;

 

Sy zijn der Wed'wen troost, en 't Hel schijnende licht,

 

Dat de Weesen verlicht van 't lommerlijck verarmen,

 

Haer Huysen schier soo schoon als Palleysen ghesticht.

 

Ha! Volck'ren goet van aert wiens hert sich kan erbarmen

 

Over der Armen noot, eer sy noch droevigh karmen,

 

In alle plaetsen bloeyt haer over groote deught:

 

Hier door het vroom ghemoet in liefde gaet verwarmen,

 

Alsoo dat hare handt in 't gheven sich verheught,

 

En maeckt dat yder een mach leven met gheneught,

 

En houde sich vernoeght met sulck heylsaem bekroonen,

 

't Welck door der Vromen gunst noch daegh'lijckx nieu verheught,

 

Gheluckigh is het Landt, daer sulcke Volck'ren woonen.

 

 

 

Besluyt.

 

Gheluckigh is het Landt dat Volck'ren mach draghen,

 

Waer in des Heeren ziel heeft een goet wel behaghen,

 

Daer men de Boose straft, en den Vromen behoedt,

 

Daer men de Wijsheydt queeckt, en breeckt des Vyandts laghen,

 

Die stadigh is verhit op het onnoosel bloedt;

 

Een Landt daer d' Ov'righeydt, en elck sijn beste doet,

 

Om 's Gheloofs vryicheydt in Godes vrees te houwen:

 

Daermen 't verdreven Volck in rust en vrede voet,

 

Daermen d' Ov'righeydt mach op haer woort betrouwen,

 

En hares herten gront door haer daden aenschouwen:

 

Dies yder Christ'lijck hart hun lief hooft en bemindt,

 

De over groote gunst komt haer rijck'lijck bedouwen:

 

Dies het Wtheemsche Volck verwondert sich bevint,

 

Om haer deught schier elck een in vrede sich verbindt.

 

Om vrome Volck'ren, wil de Heer het Landt verschonen,

 

Als hy in sijnen toorn de godloose verslindt,

 

Gheluckigh is het Landet, daer sulcke Volck'ren woonen.

Liefd' is 't Fondament.