Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio N3r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voort gemeen?
DIe wil en niet en kan in konst, die kreegh in d'ooghen
V noyt volromde kaert, waer onder hy gheboghen,
Leght sijn gheringh verstant, als zijnde veel te kleen,
Te voldoen 'tgeen gy vraegd: doch moet sich ester poogen
Het nietigh dat hy kan te Off'ren op dees steen.
Wat oeff'ningh is elck best en nodighst voor 't ghemeen;
Indien ick kond nae wensch mijn dommigheyt verbannen,
Wat soud ick tot een nut, hier toonen yder een,
Doch neemt de wil voor daet ghy wijt beruchte Mannen,
Van die sijn Geest en kracht hier toe heeft inghespannen,
Hoe wel mijn kracht noch leyt gantsch sonder Loof in't Zaet,
Dat noch leyt in sijn vuyl heel nodigh om te wannen.
Des bid ick dy in't goet neemt mijn gheringhe daet,
Veel oeffeningh is goet voor ons, en onsen Staedt,
Die nut en nodigh is, om veel onheyl verwinnen,
Maer dit ist 't best van al, na veler Wijsen raet,
't Doorsoecken van Godts Woordt, en Godt, en naesten minnen.
't Doorsoecken van Godts Woordt, dat kan den Mensche leyden
Tot ware kennis Gods, en hoe hy sonder scheyden
Met hem vereenight blijft in eenen vasten Bant.
En hoe sijn boos natuer hy sal tot deught bereyden,
En komen soo van 't quaedt in eenen bet'ren standt,
Door een Gheloof oprecht, dat uyt 't ghehoor gheplant
Wert door het suyver Woordt in Godes volck verkooren,
Soo dat elck Christum vat; daer meed als mette handt,
Die haer vry saligh spreeckt die na sijn woorden hooren
't Sy Iode, dan of Grieck, of Indiaense Mooren,
't Doorsoeck van Godes Woordt dat is haer alle best
Wt al wat wesen mach, het kan het hert doorbooren,
Meer dan al 't gheen men vint van t Oosten tot in 't West,
Het breeckt een steenen hert, het morselt en het quetst
Des Duyvels listen, die, hy stroyt in onse sinnen,
Des blijft mijn antwoort vast op desen gront ghevest,
't Doorsoecken van Gods Woordt, en God, en naesten minnen.
| |
[Folio N3v]
| |
Dit is het gheen dat volcht in die Godts Woordt doorsoecken,
O wat een schat leyt in die waerde Hemel-boecken,
Waer in dien Hemel-Prins met ons sijn maecksels spreeckt:
Laet ons om 't nut daer uyt al and're dinghen vloecken
En volghen dat, 't is 't licht dat op den Cand'laer steeckt,
't Is een volkomen troost waer aen dat niet ontbreeckt,
't Sy wat den swacken Mensch alhier mach wedervaren:
Een woord dat dreyghd tot straf en oock op t' soetste smeeckt,
En yder roept tot Godt die gaerne by hem waren.
Een woort gheblasen uyt om een ghemeent vergaren,
Die 't volghen ongheveynst, en die 't een voetsel gheeft,
Soo dat sy haer met God tot inde doodt verklaren,
En lieven al in hem wat hy gheschapen heeft,
Soo dat haer suy'ren Geest al verr' en hooghe sweeft
Hier boven 's Geest vernuft; des blijft in 't hert my binnen,
Dat dees off'ningh is best den Mensch soo langh hy leeft,
't Doorsoecken van Godts Woort, en God, en naesten minnen.
Besluyt.
Wie Gode recht bemint kan niet sijn Naesten haten,
En waer die liefd' ontbreeckt, werdt alle deughd verlaten:
Iae sonder dese liefd komt Stadt en Landt ten val,
Den vrede wert ontschaeckt op weghen en op straten,
Is niet dan moort gheschrey, en jammer over al,
De bergh en schuer verbrant en 't Vee gherooft van 't stal,
De neringh gaet te niet, de Menschen vol van karmen,
Iae al het soetste soet verkeert in bitt're Gal:
De rijckste uyt den hoop die wordt den armsten armen,
Dees wee die gaet soo voort gheen harten die 't ontfarmen,
Leert dan uyt 't heylsaem woordt recht kennen uwen Heer,
Dat ghy in sijne liefd ontsteeckt en moocht verwaermen;
En met u naesten oock: dit is sijn wil en Leer;
Gaet, gaet en oeffent daer u selven meer en meer
En hebt ghy 't niet ghedaen, wilt heden noch beginnen:
Dits nodighst voor 't ghemeen, des ick my hier toe keer,
't Doorsoecken van Gods Woordt, en God, en naesten minnen.
Ick wil en kan niet. Wy rapen gheneucht. |
|