Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. N2r]

Goes.

Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?

DEn Opper-Godt seer goedt, den Mensche gaet begaven
Met wijsheyt en verstant, oock Rijckdoms overvloet,
Lijfbare spijs en dranck, gaet oock den Mensch hanthaven,
In segh'ningh veelderley, om sich daer door te laven,
Ia als naer sijnen wensch 't welck men bekennen moet,
Ist dan gheen Redens recht, dat wy vallen te voet,
En bidden 's Hemels Heer, voor al sulck goets vernoeghen,
Vermidts hy dees weldae'n aen alle Menschen doet,
Waer 't maer met ons alsoo, dat wy den Heer toedroegen
Oprechte danckbaerheydt, elck wil hem dan soo voeghen;
Nu voordren wy de Vraegh, die ons is voor ghebrocht,
Wat oeff'ningh is elck best, laet dit u hert doorploeghen
En Nodighst voor 't ghemeen, hier op dient vast ghewrocht
Verstaet dees Redenrijck, volcht d'antwoordt opgesocht.
Den Vreed' hoop'en de Liefd', moet blijven ongeschonden
Dies d'inhout wel verstaet, 'k besluyt als wel ontknocht.
't Heylzaem Gebedt tot Godt, ist Nodighste bevonden.

Om goede Ov'righeydt is het Gebedt nootwendigh,

Den vreed' met t'saem de rust 't Godvruchtigh hert verlicht.
Den droev'ghen Oorlogh is, als 't Tijgerdier ons schendigh,
Doet Republijcken stant, vervallen seer ellendigh,
't Gheloovige Ghebedt, ist nodighste bericht,
Den bystant vanden Heer, dat is ons 't best opsicht,
Coningh' en Princen veel, steunen op stercke wallen,
Dies ick hier segghen moet, of wensch te zijn beticht,
Van Moysis tijden af, heeft men haer sien vervallen,
Meest door d'eergierigheyt, diemen te hoogh siet brallen:
Waer med' 't gemeent eylaes, ghebracht werdt inden noot,
Een yv'righ vroom Gebedt, stort dan Heer in ons allen,
Want sonder u men 't weet, soo werden wy schaemroot,
Met David uwen knecht, laet ons verhoort zijn bloot,
Biet ons der vreden kus, die d'herten kondt doorgronden,
Bestier 't ghemeene best, hoedt ons voor teghenstoot,
't Heylsaem Ghebedt tot Godt, ist nodighste bevonden.

[fol. N2v]

 

't Heylsaem Ghebedt tot Godt, bevonden is waerachtigh.

 

Van Moyses den Propheet, seer goet en gantsch oprecht,

 

Doen hy van Pharo was, ghedreycht vervolcht soo prachtigh,

 

Met d'Israelsche schaer, Schriftuer maeckt dit indachtigh

 

Hoe dat het roode Meyr, ghedient heeft tot een weght

 

's Drooghs voets zijn door ghegaen, door den Ghebede hecht

 

't Ghebet het Nodighst was, voor allen in't ghemeene

 

De hulp van boven quam, dit dient wel overleght.

 

Doch Policie en Wet, wilt die niet achten kleene,

 

Die suyver is en goet, behaecht doch Godt alleene,

 

Nu om 't ghemeene best, u herten soo betiert,

 

Wilt schromen valsch verraedt, eer ghy u brenght in weene,

 

Niet opgheblasen trots, als Haman u regiert,

 

Die hem te hoogh verheft, ten alderleeghsten wiert,

 

Maer Houdt eendracht, maeckt macht, zijt t'samen doch gebonden;

 

Een nedrigh reyn ghemoet, ten goede Godt verciert,

 

't Heylsaem Gebedt tot Godt, ist nodighste bevonden.

 

 

 

Den opper Coningh Hoogh, den Prins der Princen goedigh,

 

Der Con'ghen op der Aerd', hun herten doch doorteest,

 

Met al dat ons regiert, segend' t'saem overvloedigh,

 

In alle wijsheyt vroom, niet trots of te hooghmoedigh,

 

Begaef haer doch alsoo, met uwen Heyl'gen Gheest,

 

Op dat elck Ondersaet, de minst en oock de meest,

 

Bly helder heyligh roem, van alsulck een ghenade,

 

Die Hemel, aerd doorsiet: ons d'aldersoetste keest:

 

Sulck oeff'ningh moet ons dyen, voor 't gemeen vroegh en spade,

 

Met gantscher herten. Doch, met Godt wilt gaen te rade.

 

Dit is mijn ooghewit op dese vraghe fijn,

 

Tot den ghebede keert, die zijt op 't hooghst belade;

 

Godt woude oyt voorwaer, Isr'els verlosser zijn,

 

End' sal oock t'aller tijdt ons hoeden voor ruwijn:

 

Met Godt neemt u besluyt, dit is hier mijn vermonden

 

Ick spreeck vrypostig uyt (doch 'k bidde Spaert eerst Fenijn,

 

't Heylsaem Gebedt tot Godt, ist nodighste bevonden.

Spaert eerst Fenijn.