Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio M3r]
| |
Op de Vraghe: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't ghemeen?DEn Geest die t' al doorsoeckt, en loff'lijck is ervaren
In Const, en wetenschap, die vraecht de Constenaren,
Van Reden-caveling', niet stucxwijs, maer elck een
Om na de Maet, en stijl, dit vraech-stuck te verclaren:
Wat oeff'ningh is elck best en nodighst voor 't gemeen.
Daer op geantwoort wert, en dat met goede reen
Dat inde salicheydt, elck t'beste is ghelegen,
Het welck ten deel bestaet in vasten, en ghebeen,
En in aendachticheydt, Heylich' oeffeningh, te plegen,
Waer 't al te vinden is, daer 't Hert is toeghenegen:
Of wat de Ziele dient, hier en in eeuwicheyt.
Daerom soeckt Godes rijck, spoort na gheen and'ren zegen,
Voor het Gemeen sal dan oock ruste zijn bereyt,
Oock meed' het tijd'lijck goet, dat hy heeft toegeseyt
V toegeworpen zijn, dus steunt op hem aendachtich,
Want sulck oeff'ning is best, niemant dat wederleyt,
Die saligh maeckt, en baert, rust Liefd', en vreed eendrachtich.
Alsoo niemant als Godt, het hert neycht, of can stueren,
Die oock alleene weet wat wy zijn van natueren,
Het is gantsch nodich dat elck in sijn weghen gaet,
Op dat Liefd' is by elck, en by de naeghebueren:
Om pooghen naer hetgheen, de ziele streckt tot baet,
Dat oock elck sijn gewis, wel met sijn Schepper staet:
De middel en den wech, heeft hy daer toe ghegeven,
Oock niet dan tot u heyl, en s'naesten nut, u raet,
Wat hy wil, hoe ghy moet op aerden doen, en leven:
Gy hebt oock het patroon, daer 't al in is gheschreven;
Den Hoeck-steen is geleght, waer ghy op bouwen cont
Noch daghelijcx soo is zijn stemme opgheheven
Roepende, Comt tot my, dewijl ghy zijt ghewont,
Den balsem Gilead' sal u maecken ghesont,
Dat ghy bevinden sult hy is u hulp waerachtigh,
En dat d'Oeff'ningh' is best, op Godes woort ghegront,
Die salich maeckt, en baert, rust Liefd' en vreed eendrachtigh.
| |
[Folio M3v]
| |
Daeromme dan o Mensch, belaen met veel ghebreecken
Soo uyt, als innerlijck, terwijl ghy Godt hoort spreecken,
Die u t'omhelsen poocht, g'lijck een Vader sijn Kint,
Daer noyt zijn herte of zijn Liefd' is afgheweecken,
Midts hy vanden begin, u daer toe heeft bemindt,
Hoe zijt ghy soo verdwaelt, naelatent' en ontsint,
Van dese Medecijn, u selfs niet laet ghenesen,
Daer oock u naesten dan, de vrede door ghewint:
Want hy om uwent wil, is uytten doodt verresen,
Om u daer van te vrijen, ghelijck ghy dat cont lesen,
Dus ghebruyckt u talent, dat hy ghegeven heeft,
(Daer toe den rechten wech, u oock is aengewesen)
En yvert dat ghy hem, daer goede winst af geeft,
Maer soo ghy onachtsaem, steedts op den dwaelwech sneeft,
De ramp, u ziele quetst, want Godes handt, is crachtich,
Dus is het beste dat ghy inde oeff'ningh leeft,
Die salich maeckt, en baert, rust Liefd' en vreed eendrachtigh.
Prince.
O Alvermogend' Prins, en Heere hooch van waerden,
Iehova groot van macht, die schiep Hemel en Aerden,
Stort neder uwen Geest, elck een oprecht ghemoet,
Met een verslaghen Hert, g'lijck ghy te doen verclaerden,
Reynicht ons na u woort, door u Soons dierbaer bloet,
En door het water van u loutere ghenaden,
Oock tot ons Naesten heyl, Eendracht, ende voorspoet,
Vernieuwt onse gedaent, die met sonden zijn beladen.
Laet al die zijn bevleckt, in u Fonteyne baden,
Een yder daer door mach, wesen en sijn bequaem,
V te loven na waerd', voor de ghedaen weldaden:
Die ghy bewesen hebt, aen ons all te saem,
Op dat door t'aenroepen, van u Heylighen naem,
De beste oeffeningh, elck mach wesen deelachtich,
De welck t'voornaemste is, en seeckerlijck beraem,
Die salich maeckt, en baert, rust Liefd' en vreed eendrachtich.
Pieter Spoormaker. Spoort nae deucht. |
|