Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio K3r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
GHelukkich is den mensch, die in Gods heylich Woort,
Al zijn vermaecken heeft, en gaet al neerstich voort,
In heylig' Oeffeningh, om meer en meer te leeren,
Op desen selven sin, heb ick onlanghs ghehoort,
Een welgestelde vraegh naer d'Accoleys begeeren
Die sy heeft uytgeschickt (de Reden-konst ter eeren)
Wiens lievers nu van haer gheropen zin by een
Daer elck nae sijn begrijp, op 't sinrijckst sal beweren,
Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen.
Ick dan als d'alderminst, kom oock hier aen ghetreen,
Om nae mijn slecht verstandt, een antwoort te bereyden,
En segghen dan recht uyt, dat ick kan vinden geen,
Bequaemer Oeffeningh noch beter 't onderscheyden,
Als dat een Christen mensch door d'Opper Geests geleyden
Sich neerstelijck bevlijt, en t'ondersoecken gheeft,
De Goddelijcke leer, en voort gae sonder beyden,
Sich t'oeff'nen in Godts Woort, en dan dat wel beleeft.
Die tot dees Oeffeningh sijn Hert en Ziele went
Die wert uyt Godes woort, soo wijs, dat hy bekent
Des Satans listen boos, en sijn geleyde laghen,
Hoe wel hy nacht en dach, rondom ons heenen rent,
Steeds loerend' wie hy mocht verslinden ofte plagen,
Maer die ledt wat elck wert in Godts woort voorgedraghen,
Staet vast op de beloft, en Christi nieuw geset,
Die seyt ghy sult den Heer liefhebben t'allen daghen,
V naesten als uselfs, dat is de gantsche Wet,
Oft u de Werelt dan doet schruyck'len altemet,
Ghy staet in Christo vast, door een geloof volkomen,
Gegrontvest op de Liefd' uws Salichmakers net,
Verseeckert dat hy heeft u lasten af ghenomen,
Dit is den rechten gront, waer op dat alle vromen,
Oyt hebben vast ghesteunt, hier uyt is dat elck heeft
Een oorsaeck om soo voort, te leeren sonder schromen,
Sich te oeff'nen in Godts Woort, en dan dat wel beleeft.
| |
[Folio K3v]
| |
Dees oeffeningh bestaet in 't vlijtich ondersoeck,
Wat dat ons wert gheleert in Godes heylich Boeck,
Te weten t'goet te doen, en t' gheen is quaet te laten,
Dit maeckt den mensche sterck en sijn geweten cloeck,
En sal in t'lest gericht, hem komen meest te baten,
Dees Oeffeningh die leert oock alle Ondersaten,
Te sijn hun Overheyt getrouw en ghehoorsaem,
Om volghen haer Gebodt ('t sy Vorsten ofte Staten)
In 't Christelijjck gebiedt, daer zy in Godes naem,
Sijn over hun gestelt, en helpen soo bequaem,
Soo veel hun doenlijck is, 's Landts vryheyt wel bewaren,
Den Godtsdienst boven al, te houden uyt de praem,
Van die de selve soeckt ten hoochsten te beswaren,
Dus blijckt zy nodighst voor ons alghemeen welvaren,
En t' seeeckerst, daer ons heyl en Salicheyt aenkleeft,
Is soo ick heb gheseyt, in mijn voorgaend' verklaeren,
Sich t'oeff'nen in Godts Woort, en dan dat wel beleeft.
Besluyt.
Dat d'Oeff'ning in Godts woort 't gemeene nodighst is,
Kan met veel redens klaer bewesen zijn gewis,
Gelijck des waerheyts mondt ons selver heeft bevolen,
Doorsoeckt de Schrift (seyt hy) die geeft ghetuygenis
Van my: en om niet meer in duysternis te dolen,
Soo is Gods heylich Woort (dat niet en is verholen)
Ons een Lanteerne klaer, en onser voeten licht:
Dit wert ons niet gheleert in 's Werelts ydel scholen,
Maer in Gods suyver Woort dat onse zielen sticht;
Wiens woort is levendich en krachtigh in t'ghesicht,
Dat swacke krachtigh maeckt, sich tot dit licht te wenden,
O Mensche dan gedenckt, aen u verschulde plicht,
Wilt u ghemoet tot 't best en nodighst opwaerts senden,
Verlaet het aerdsche vuyl, dat Ziel en Lijf kan schenden,
Dees oeffeningh neemt waer! t'waer jammer meer gesneeft,
Daer is niet beter dan (dit segh ick in mijn Ende)
Sich t'oeff'nen in Gods Woort, en dat dan wel beleeft.
Met ghenuchten. Hout altijdt goe moedt. |
|