Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio K2r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best en nodighst voor 't gemeen?
WEl op dan logge Geest, en weckt u sinnen saet,
Midts ick van Over-Zee een sonne sie verschijnen,
Die is ons teer gesicht, blinckt als de dageraet,
Daer wy ons sinnen sap, met yver nu toe pijnen
Om dat de Reden-konst niet gantsch en sou verdwijnen,
Soo vloeyt u Vlissings pen, door 't gantsche Holland' heen,
En wroet met redens geur door onder aerdsche mijnen,
En vraecht elcx Reden-blom van Holland' yder een:
Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't ghemeen?
O Goddelijcke vraech, o stichtelijcke Reden,
Elck geeft sijn eyghen schult aen God' door Liefds gebeen,
En yder, in sijn ampt voldoet sijn Overhe'en,
Die oeff'nings sticht elcx Ziel en hout een Landt in vreden,
Want Godt ghebiet ons schat en tol te gheven, naer
Des Overheyts gebiet, als Christelijcke leden,
Die oeffeningh verbind u ziel aen Godes schaer,
Geeft Godt met liefde 't zijn, en d' Overheden 't haer.
Elck daelt in sijn gemoet, en overweecht die schat,
Die yder schuldich is aen onsen al doorgronder,
Let op die oeff'ningh die is het rechte padt,
Tot voordeel van elcx Ziel, dat elck een in 't besonder,
Met Liefd', gelooft, en hoop, aen bidde 't hoochtste wonder,
Dat 's Godes heyl'ge naem, die ons sijn deucht bewijst:
Die 't al heeft in zijn macht, Lucht, Zee, Aerd', Vier, en Donder,
Door liefdens Oeff'ningh, Godt Ziel en Lichaem spijst,
En dat elck in sijn ampt zijn Overheden prijst,
En bidde voor 't gemeen, en thoone soo sijn plichten,
Aen d'Overheyt door Liefd', midts sulcx ten hemel rijst.
Want Godt sal 't Land' bevoen daer elck sijn self wil stichten
En geven die aen 't Roer des Landts, als Fackels lichten,
Als elck die eendrachts Liefd' gebruyckt in 't openbaer,
Want ons gebeden zijn als Goddelijcke schichten,
't Geen Ziel, en Land' behoed' sulcx hoet ons voor 't gevaer
Geeft Godt met Liefde 't zijn, en d'Overheden 't haer.
| |
[Folio K2v]
| |
Wat sprack des Heeren mondt met weynich woorden uyt,
Daer elcke Redens Ziel wel veel weet uyt te suygen,
Sijn kleynst aenwijsingh heeft een Goddelijck beduyt
Want voor Godts heyl'ge naem het al en al moet buygen,
Dus is elcx oeff'ningh best aen Gode te betuygen,
Het geen wy schuldich sijn dats' d'eer die hem behoort
En elck geeft, d'Overheyt naer Gods bevel met Iuygen
Het gene dat hun comt, dat's 't bidden naer Godts woort,
Dat met een Liefd's Gebedt, 't gheen door de wolcken boort,
G'lijck Moses voor sijn Volck Gebeen heeft sonderlingen,
Dat liefdenlijck Gebedt, dat heeft de heer bekoort,
En liet voor 'tdorstich Volck (o grondeloose dinghen)
Wt eenen drogen Rots, Christallich water springen,
Dees oeff'ningh is elck best, dat wert hier elck ghewaer
Hoe datmen 't recht gheloof door liefde kan uytdringen,
Al dit sprack Godt in 't kort aen 't listich Volck aldaer,
Geeft Godt met Liefde 't zijn, en d'Overheden 't haer.
Besluyt.
Den onbegonnen Godt, sond' ons sijn lieve Soon
Wt sonderlijcke liefd' voor onser vuyle sonden,
Dat was een Liefdens kracht, uyt Godes hoochsten throon,
Die voor ons aen het kruys, sturf door zijn doodens wonden,
Waer door hy ons van 't Iock, van Adam heeft ontbonden,
Die heeft voor ons gebeen, die 't al heeft in ghebiedt,
Soo sijn wy dan verplicht, met Ziel, Hert, Geest, en Monde,
Te Oeff'nen ons tot goet, en oock dat het gheschiet
Tot het ghemeene best, of anders streckt het niet
Tot Godts ghebodt en eer, maer Liefde in de volcken
En 't recht gelovich hert, dat sittert noyt als riet,
Voor dwarrel Winden, noch voor Godes duystre wolcken,
Midts sulcken Oeffeningh, Godt selver kan vertolcken,
Bidt soo gelovich Volck, doch elck van jaer tot jaer,
Met Liefd's geloof gebeen, uyt dijner herten kolcken,
Sulcx was den Phariseen van Christus 't antwoort maer
Geeft Godt met liefde 't zijn, en d'Overheden 't haer.
Met ghenuchten. Vrees krenckt hoop. |
|