Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio I3r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
HEt is een grooten gaef van God, als hy ons keur
Laet vallen op het best; wat gaet daer dan te leur?
Niet. Als God stierder is, van die begeerich soecken
Goe Medecijnen: ghy krijcht zalf van soete geur.
Wat oeff'ningh 't beste is voor elck; in d'Aerdsche hoecken:
En nodighst voor 't ghemeen: dat wild' ick garen boecken.
O God! Die 't beste weet: en ghever van het best:
Stort 't best in mijn verstand; dat ick 't best mach ontdoecken,
Tot lof van uwen naem: aen ons gheen eer en rest.
Keer ick nu mijn geweet na'et Oosten, of na'et West,
Na'et Zuyden, of na'et Noord; om na het best te raden:
My dunckt, de ondeucht is voor elcke Mensch een Pest.
Ick luyster na Gods stem; ick sie na d'Hemel-bladen:
Ick vinde 't gheen ick soeck; 't wit staet op heyl'ge paden:
Den prijs is Eeuwigh. O! hy staet daer voor bereyd;
't Best, en het nodighst (dunckt ons) onder veel goe graden:
De waere oeff'ningh, van de Godtsaligheydt.
Slaet d'Heyl'ge Boecken op, van 't Oude Testament;
Siet 't leven van Gods volck; haer wand'lingh, tot den end,
Van al die 's Heeren mond, en d'Heyl'ge Schriften presen:
't Godtsaligh oeffeningh, is 't niet voor 't best bekent?
En noodighst voor't gemeen: ick kan niet anders lesen.
Wat oeff'ning soud' voor ons ter werelt beter wesen?
Vraecht Christen, Iood, en Turck! Ia vraecht een Heydens tolck:
Die inde wetenschap en kennis zijn gheresen;
Elck heeft zijn Salich-wit: schoon 't eynd', is 's Duyvels kolck;
Dat's buyten ons beweer: is dolingh, haer een wolck
Door onsen gulden Son, laet yder maer vertellen,
Wat vande sake zy? 't Geslepen Redens volck;
Galmt met eenpaer'ge stem: Gods-dienstich moet g'u stellen.
Ick vind' geen oeffeningh, of 't eynde loopt tot quellen
Als 't mist Godsaligheyd, Daerom met goed bescheyd!
Wy 't nodighst voor 't gemeen, en 't best voor elck, hier tellen:
De waere oeff'ningh, van de Godtsaligheydt.
| |
[Folio I3v]
| |
Merckt Christus leer, en doen, als mee zijn ommegangh
Doen hy op de Aerde was: Godloosheyd stelt hy dwangh.
Door-leeft het Nieu-verbond, van 't eerste, tot het sluyten:
Dat niet Godsaligh is, dat maeckt zijn pleger bangh;
En 't zuyv're goede werck, wräckt niet, al voelt het stuyten:
Natuere toetst het ons; Godts woort dat sal 't ons uyten;
d' Eersamen wijsen het; d'ervarentheydt het toont:
't Bewaert des mensch gemoed: 't jaecht alle onheyl buyten.
't Rechtveerdigh Abels doen, hoe is 't van God bekroont!
En Abrams oeffeningh, hoe hoogh wort hy verschoont!
En Enoch, Noah, en oock Moises, Iacob mede;
Siet wat krijcht Asa lof! En David, rijck beloont!
In 't kort, de Schrift is vol van Prijselijcke reden
Te geven, die haer met Godsaligheyt bekleeden:
't Is 't graentje, 't zaedje, dat dien wijsen Bouman seyd;
Hier over (dunckt ons) is den wegh na d' Eeu'ge vreeden:
De waere oeff'ningh, van de Godtsaligheydt.
Prince.
O Prinslijck Acolai! Ons groene Lauwerier,
Prijst (in jeucht groeyende) dit heylighe vercier,
Met goede reden: want, den heyl'gen Geest, die 't alle
In alles ondersoeckt; stelt dit voor 't Goud' in 't vier,
Dat proeve mach bestaen, die bout de steun, voor 't vallen:
Gods liefde boven al. Dese oeff'ning, sluyt de wallen
Van al 't Godvruchtigh werck: van al de heyl'ghe deuchd.
Die met dees' goede pleegh, deur 's werelts prijckel brallen:
Genieten 't beste deel! En namaels d'eeu'ge vreuchd;
't Is nodigh voor 't gemeen: die 't selfd' dient tot geneuchd:
Want 't werck van Gods dienaer, den naesten altijd dienden
Tot nodigh voordeel. En oft yemandt niet verheucht
Terstondt, dat nu mocht doen een van zijn beste vrienden:
Hy wort vaeck 't werck zijn vrucht, met blijdschap daer na siende;
Want hoe ghy deuchd meer dempt: hoe zy haer meer verspreyt:
Het stof der deuchd (dunckt ons) als int ghetal, het thiende:
De waere oeff'ningh, van de Godtsaligheydt.
Altijdt strijdt. Cornelis vander Woude. |
|