Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio H2r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
ONs Broeders naest geplaetst, ons Vrienden en ons Magen,
Die hebben ons genoot, daer 't Blau Acleyken bloit,
En ons door, vreucht in deucht, soet redenrijck doen vragen,
Wat oeff'ning elck best is, 't ghemeen behoet voor plaghen,
Hoort wat die Camer seght, daer 't bloemken Iesse groit,
Wy waren van sulck werck, noch woorden noyt vermoit,
Der-halven heben wy, ons hier toe gaen vercloecken,
En door 't Geest ondersoeck, daer al de Const uyt vloit
Soo bevinden wy dit, in Godts heylige boecken,
Wat den Mensch noodich is, dat moeten wy daer soecken
Wy vondent oock heel claer, duyd'lick Gheschreven staen,
Dies segghen wy ront uyt, bewindent met gheen doecken,
Die d'Oeffeninghe der Godtsalicheyt neemt aen,
Daer in soo langh volhert, tot dat hy eens moet gaen,
Den wech van alle vleesch, al comt hy wel te sneven,
Maer dadelijck beweent, 't quaet dat hy heeft ghedaen,
Den sulcken wort belooft, dit en toecoment leven.
Door dese Oeff'ning wiert inde Arck behouwen,
Noach met sijn ghesin, en voor den Vloet bewaert,
't Gemeen dat droech den last, en quamen in benouwen,
Niemant Godtsalich leefd', noch Mannen noch te Vrouwen,
Daerom verdelchse Godt, met haren boosen aert:
Door dese oeffeningh wort rechtveerdich verclaert,
Loth die zijn weerde ziel, over 't quaet quam te quellen,
Hadder maer vijf geweest 't ghemeen waer noyt beswaert,
Met Godes thooren vyer, noch met de straf der Hellen,
Dit bleeck Abiram; Korach met zijn ghesellen,
Hoer schier gantsch Israel, om harent wille leet,
Hoe deed die boose daet Godt soo heftich ontstellen,
Van het Levitisch wijt, daer Benjamin om street,
En menich duysent Man, gevelt eer eymant weet,
Waerom Godts slaende hant, soo hooghe was verheven,
Die in Godtsalicheyt zijn diere tijdt besteedt,
Den sulcken wort belooft, dit en toecoment leven.
| |
[Folio H2v]
| |
Aen d'oeffeningh der Godtsaligheyt, ist al ghelegen,
Beyde voor sich selfs, en oock voor het ghemeen,
Ioseph gheniet den lof, Potiphars huys den seghen,
Den Cipier, den schincker Iacobs huys vercreghen,
Nevens gants Egipten, weldaden groot en cleen,
Hoort de beloften Godts, ghedaen aen yeder een,
Die in mijn weghen gaet, die behoeft niet te schroemen,
Want ick ben dat volcx Godt, haer Borcht haer vaste Steen,
Men salse nu voortaen naer mijnen Name noemen,
Haer Godt die spreeckse vry, wie wilse dan verdoemen,
't Blijckt aen d'aenclagher Iobs, die oude boose Geest,
Wat Coninck, Prins, of Vorst, heeft hem oyt moghen roemen,
Als David, die zijn Godt, uyt gantscher herten vreest,
Wat was de Oeff'ningh, van dien Vorst minst en meest,
Anders als dat hy hem, tot Godsdienst heeft begeven,
Daerom is hy een man, naer Godes hert geweest,
Den sulcken wort belooft, dit en toecoment leven.
Prince.
Van Genesis begin, tot Apoclipsis Ende,
En vind' ick anders niet, 'tloopt al op desen voet,
't Is dese Oeff'ningh, waer ick my keer of wende,
Die yder hoet voor quaet, 'tgemeen vrijt voor ellende:
Maer hoort wat dien mensch seght, die niet en dee dan goet,
Het Hemels Koninckrijck, voor al ghy soecken moet,
De reste wort u wel, in uwen schoot ghesmeten,
Wat baet het of een Mensch al sweerelts overvloet,
Ghewon, en dat zijn Ziel wiert eeuwelijck vergheten,
Koopt uyt bequaeme tijdt, wilt elcke uyre meten,
Van u daghelijcx bedrijf, soeckt soo d'Apostel seyt,
Dinghen die boven zijn, die noyt werden versleten,
Gestolen noch beroeft, u Lamp tijdtlick bereyt,
Het is een groot ghewin, als de Godtsalicheyt,
Genoechsaemheyt, ontmoet, dit stater claer gheschreven
Wie blijft in zijn beroep, en dient Gods Majesteyt,
Den sulcken wort belooft, dit en toecoment leven.
S.B. In minnen groeyende. Patientie verwint. |
|