Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. H1r]

Noortwijck.

Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?

COmt voort Pallas geslacht, van Oost, Suyt, Noort en West,
En ghebruyckt nu u Const, op Reden ghegrontvest
En berijmt dese vraegh, uyt liefd' aen ons ghesonden,
Merckt wat den vragher vraeght, Wat oeff'ningh is elck best
En nodighst voor 't gemeen, wilt dat eens recht verconden;
Gheen oeff'ningh is so nut, noch dienstigher bevonden,
Als d'oeff'ningh der ghebeen, oprecht suyver en claer,
Dat is een yder best, gheen luyt gheroep der Monden,
Of ydel Lippen vrucht, noch uytterlijck gebaer,
Noch buyghen van de knien, op straten hier en daer,
Geen uytwendighen schijn, van handen tsaem gheslaghen,
Maer een nedrigh ghemoet, ghelijck den tollenaer
Met een verslaghen Gheest, en die haer son' beclaghen
Met t' Oeff'nen uyterlijck, maer tgheen Godt mach behaghen
Die Oeff'ningh is ons best, aen Ziele en Lichaem,
En voor een yder nut, dus segh ick op u vraghen
Tot Godt ghebeden staegh, Oprecht in Christi naem.

Gheen oeffeningh soo nut, als de ghebeden siet,

Waer door den mensch op Aerd', veel weldaden geniet
Als hy hem Oeffent staegh, met herten siel en sinnen,
Die bidt en weet waerom, dat yeder woort gheschiet,
Die het tot Godt doet, niet tot Sanden of Santinnen,
Want by die is gheen hulp, noch troost Eylaes! Te vinnen
Maer tot den grooten odt, neemt tot dien Helt u keer
Bidt die in Christi naem, soo sult ghy wel verwinnen
Als ghy u oeffen wel, nae sijn wil en begheer,
Want een oprecht ghebedt, vermach veel by den Heer,
Want Elias die badt, tot Godt den Heer vol trouwen,
Dat het niet Regh'nen sou, en t Reghende niet meer,
En hy badt wederom, om Reghen te aenschouwen,
En daer viel Reghen weer, dus wilt op thebedt bouwen
Die oeff'ningh is ons best, en nodighst altesaem
So wel voor iongh, als Oudt, voor mannen ende Vrouwen
Tot Godt ghebeden staegh, oprecht in Christi naem.

[fol. H1v]

 

Gheen teter Oeffeningh, is op der Aerden-cloot,

 

Voor yder en ghemeen, want quam ons landt in noodt

 

Door hongher, pest, of swaert, of datmen wert bestreden

 

Van vleesch, begheert, of lust, van Duyvel, Hel of Doodt,

 

Wat ken ons beter sijn, als tot dien Todt te treden

 

Oprecht in Christi naem, t'uyt storten ons gebeden,

 

Want hy ons helpen wil, als wy hem roepen aen

 

En bevrijden van noot, als David gaet verbreden

 

Door ghebedens Oeff'ningh, is Nin've niet vergaen,

 

Maer door ghebeen oprecht, so is het blijven staen:

 

Gheen Oeff'ningh is soo goet, als bidden ende waecken

 

Want daer door wert bevrijt, die met noot sijn belaen:

 

Dees Oeffening gaet ons met Godt vereenight maecken,

 

Alsmen die oprecht doe, met hart, en Siel, nae haecken

 

So ist ons een Oeff'ning, seer nodich en bequaem

 

Dus blijf ick noch by mijn, vast vrrghestelde baecken

 

Tot Godt ghebeden staegh, Oprecht in Christi naem.

 

 

 

Besluyt.

 

Gheen Oeffeningh so nut, soo nodich, noch soo goet

 

Als de ghebeen, die men in Christi name doet

 

Watmen in sijn naem bidt, wil Godt den Heer ons gheven

 

Wanneer tghebedt comt voort, uyt een oprecht ghemoet

 

Dat door dwalend' ghedacht, daer niet wert afgedreven,

 

Maer soo daer is berou, van haer sondighe leven

 

En die gheduricht bidt, tot Godt, die 't al beloont:

 

Dees Oeff'ningh is ons best, hoe hoogh of laegh verheven

 

Iae soo wel Arm als Rijck, ghekroont en onghekroont

 

So wel den Lantman als die geen die 't Hof bewoont,

 

Of die met hare kiel, door snijt der golven stroomen

 

Soo wel die nae by zijn, als die hem veer vertoont

 

Sy is een yder nut, jae niemandt uyt ghenomen,

 

Soo wel die zijn ghesondt, als die yets overcomen

 

Sy is en yder best, voor ziele, Lijf en Faem

 

Dus segh ick wederom, kloeckmoedich sonder schroomen

 

Tot Godt ghebeden staegh, oprecht in Christi naem.

Wt liefde bestaen.

Arent van Eyckenhorn.

Neemt waer u tijdt.