Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. H3r]

Middelburgh.

Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gmeen.

DE Blauwe Acoley, heeft Musa in ghedaeght,
Om te antwoorden op een vraegh die wert gevraeght:
Den Geest ondersoeck 't al, een spreuck by haer beschreven.
De vraghe die is goet, die 't goet verstant behaeght,
Maer Mydas lanck gheoort, die dient van hier verdreven:
Op dat Muses scholiers, recht antwoord' meughen gheven,
Op tgheene hier ghevraeght wert met een goet verstant:
Wat oeff'ningh dat elck best is, nodighst in dit leven,
En goet voor het ghemeen: 't Ghebedt is nodighst, want
Soo langh' als Moses badt, had' Godts volck d'overhandt
Hy was een yveraer al inde Wet des Heeren.
Als Godt 't volck woud' verdoen, sprack hy Heer my verbant,
Roeyt my uyt uwen Boeck, behoudt u volck in eeren,
Gedenckt aen u verbont, wilt Iacobs saet vermeeren,
Godt vergaf des volcks sond', al was hy eerst verstoort
Daerom en is niet best, dan tot 't Gebedt te keeren,
Naer Godes wil en Woort, recht bidden soo 't behoort.

Ten tijden Iona die van Godt ghesonden was

Naer Ninive, om straffe te Pred'ken op dat pas,
Het volck vervallen was, in groote sware sonden
Soo haest den Coninck hoord', 't straf pred'ken van Ionas,
Liet een ghebodt uyt gaen waer door hy deed' verconden
Een vastens biddagh haest, hem in een sack ghebonden,
En bidt de Heere aen, voor hem en voor 't ghemeent,
Soo dat des Heeren thoorn, haer niet en heeft verslonden
Als Ionas hadd' bedacht, want d'herten die versteent,
Eerst waren, zijn versacht, soo dat elck bidt en weent,
Godts gramschap wert gewent, gestilt door den ghebode,
't Gheloovige gebedt, wert by Godt niet vercleent,
Maer aenghenomen, soo 'tbleeck aen Abraham mede
Als hy 't ernstich Gebedt, tot Godt de Heere dede,
Want Loth die wert bewaert, al gingh de straffe voort:
Want Godt bewaert die geen, die leven in goe vreede,
Naer Godes wil en Woort, recht bidden so 't behoort.

[fol. H3v]

 

Achab deed' sondigen med' het gantsche Israel

 

Al door het Heydens Wijf de boose Iesabel,

 

Sy roeyden het Volck op, selfs teghen de Propheten,

 

De heyl'ge mannen Godts, die brachtens in't ghequel

 

Geworght, gedelght door 't swaert, die dieren voor ghesmeten.

 

Maer Godt de Heere heeft Elias niet vergheten,

 

Maer hy heeft hem bewaert tot Israels behout:

 

Al was de Coningh noch soo seer op hem verbeten

 

Doen hy veltvluchtigh was voor Iesabel seer stout,

 

Godt is sijn Burght en Schilt, die vast op hem betrout,

 

Door sijn vyerigh Gebedt, soo vercreegh hy den reghen,

 

Want 't hadd' in drie Iaer niet gheregent of ghedout;

 

Door Elias gebedt, kreegh Israel den seghen

 

Tot haer behoudenis daer 't meest was aen ghelegen.

 

Der gheloov'gen gebedt, vermach veel (tuyght Godts woort)

 

Dus is best 't goet Gebedt, en gaen in 's Heeren weghen,

 

Naer Godes wil en Woort, recht bidden soo't behoort.

 

 

 

Prince.

 

De Princelijcke Godt, de Heere van het al

 

Sy eere, prijs en danck, hy wilt sijn lief ghetal

 

Behoeden t'aller tijdt dat het niet gae verlooren,

 

Maer hout 't cleen hoopken hier by een in 't Iammerdal;

 

Behoedt sijn Lely voor, het steecken vanden dooren,

 

Hoe cleen het hoopken is, hy staet het altijdt vooren;

 

Hy bevrijt ons steedts van dien Spaenschen Pharos kracht

 

En Roomsche Iesabel, die Godt in sijnen Thoren

 

In d'Afgrondt werpen sal, met al haer boos gheslacht,

 

Dat haren valschen roem niet meer sal sijn ghedacht.

 

Wilt Heer dit wreede Dier sijn gedachtenis uyt roeyen:

 

Dit bidden wy u Heer, ghy hebt alleen de macht,

 

Soo sal dat nu ghemeent, (met vreught en deught) schoon bloeyen,

 

Wilt die doch met den dauw' uw's Heyl'gen Geest besproeyen,

 

Tot ghy die tot u neemt en leyt door d'Enghe-poort,

 

Daer sullen wy voortaen altijdt in minnen groeyen,

 

Naer Godes wil en Woort, recht bidden soo 't behoort.

Hout raedt,, voor daedt.