Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. G2r]

Hoorn.
Rood Angieren.

Op de Vrage: Wat oeff'ning is elck best en nodighst voor 't gemeen?

'tWEet-gierigh spits vernuft, van wel geslepen sinnen,
Noyt sat van kennis soeckt gestadichlijck te vinnen
Een nieuwe klem en stoff, waer mee hy't doove vyer,
Van 't koel-geestighe volck, weer blaeck'ren doen van binnen.
O Vlissingen! Wiens pronck en reden-lievers hier
Vervoeghen d'Accoley by onse Rood' Angier,
Om door u blijde geur ons doofheyt op te queecken.
Mijn Geest, door 't soet geluyt van u ghestelde hier,
By nae in onmacht stont en roereloos besweecken.
Doch als ick met op-merck den sin had door-gekeecken,
De Geest het ondersocht, en wilde hooren 't Woordt,
Die uyt u deftigh veers en vraghe (waert om spreecken)
Nae sijn vermoghen brocht dit slechte antwoordt voort:
Dat dese oeff'ningh elck is best en nodighst' hoort
Die heyl geeft aen de ziel, en deughde doet ontluycken,
Welcks werckingh hier bestaet, en oock aen alle oort,
Godts Woort het swaert des Geest, in Liefd' recht te gebruycken.

Want als ick ondersoeck wat dat ons, in dit leven,

Van d'opper-milde Godt al oeff'ningh is ghegeven,
Soo vind' ick onder al de meenighte niet een
Die ons kan nutter zijn, of hoogher maeckt verheven,
Als d'oeffeningh die ons maeckt Christelijcke leen.
Hoe meenigh jaeght en slooft, en draeft met snelle schreen,
Die hier sijn oeff'ningh heeft in schatten te vergaren.
Een ander die zijn tijdt met yver gaet besteen,
In d'oeffeningh sijns amts. Weer and're met haer waren,
Of koopmanschap, om soo door dese woeste baren
En reuckeloose Eeuw gheluckelijck te gaen.
't Is noodigh en 't is nut, maer 't Ende van haer jaren
Ist ydel' en voor haer, niet voor 't ghemeen ghedaen.
Waer by in teghendeel dees oeffeningen staen,
Die door de Liefde mee 'ghemeene best beduycken.
Dat is, die hem begeeft en yverigh neem aen
Godts Woort het swaert des Geest, in Liefd' recht te gebruycken.

[fol. G2v]

 

De Reden-konste schijnt ons noodigh mee te wesen,

 

Alsoo de reed'lijckheyt in alles werdt ghepresen,

 

En die hem recht ghebruyckt eer-waerde oeff'ningh heeft;

 

Maer 't best voor elck, en voor 't gemeen, noch uyt te lesen,

 

Is d' oefeningh die heyl aen Ziel en Lichaem geeft.

 

Want saligh is die man (seyt David) die hier leeft

 

En Godes Wet met lust vervolght en na komt treden.

 

Wanneer dit gulde Vers ons recht de geest door-kleeft,

 

Aenwijst dit ons een wegh, als nakent door de reden,

 

Dat wy in Christen liefd' ons en ons mede-leden

 

Behoede voor die quael die onse ziele quest.

 

O die so met het Swaerdt des geests Godts woordt recht strede,

 

Geluckich was hy hier, en saligh op het lest:

 

Dus is dees oeffeningh dan nodighst' en het best

 

Van alles wat Natuer ons geeft en soet doet ruycken.

 

Dat elck sijn hert en ziel met vlijt hier vast aen vest:

 

Godts Woort het swaert des Geests, in Liefd' recht te gebruycken.

 

 

 

Prince.

 

Natuer wijst ons een wegh, dat is, waer leyt verborghen

 

Ons waertste schat, 't is oock ghemeenlijck ons sorgen,

 

Doch is aen't aerdtsche goet ons kluysteringhe mee.

 

Den Hemel is ons waerts, waer dat wy he'en of morghen

 

Als erfdeel in der eeuw verachten onse vree.

 

Dus is dees oeffeningh dan best, dat wy geree,

 

Met Godelijcke lust Gods wetten nae gaen sporen,

 

En volghen 't ware vers, 'tgheen Salomon ons dee,

 

Dat niemant vruchteloos soud laten gaen verlooren

 

Het deel des goeden daeghs, waer in ons komt te vooren

 

Om in Godtsalicheyt te oeff'nen, op dat wy

 

Niet tot een spae berou, ons nutte tijdt versmoren,

 

Maer met een vast gheloof, en ware liefd' daer by,

 

Ons selven en oock ons ghemeene burghery

 

Te oeff'nen, in standt van Christelijcke struycken:

 

Soo dat dees oeff'ningh must, en nodighst is, dunckt my

 

Godts Woort het swaert des Geests, in Liefd' recht te gebruycken.

Wilt hooren 't Woort.

J.F. Vijgh.

Kent u swackheyt.