Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio G1r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
WEl haer die Reden-konst, tot redens opmerck pleghen,
En door de reden soeckt, te gaen in 's Heeren weghen;
Oock die sijns herten vreucht, heet in Godts woort en Wet,
Daer Vlissinghs Acoley, toe schijnt te zijn ghegenen,
Wtwijsende haer Caert, voor dieder wel op let,
Draghende Redenaers, uyt liefde onbesmet,
Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeene?
't Gheen mijn verstant begrijpt, dat moet hier zijn geset,
En onder alles al, en vindt icker niet eene
Oeff'ningh die my dunckt voor yder groot en cleene,
Die beter is dan dees! Dat elck, in Liefd' ghetrou!
Sijn Ampt en sijn beroep bedient en pooght allene
Nae de gherechtigheydt, het zy dan Man of Vrou:
Want die is sulck een deucht, dat sy in elcks aenschou
Gelijck den Pallem-Boom, in Godes Hoff sal bloeyen:
Daerom dees Oeff'ninghs vrucht, yder hoogh nodigh hou,
Gherechtigheyt te doen, en eyghen baet verfoeyen.
Cond ick na wil en wensch, met redenen verhalen
't Geloof der gherchtigheydt, hoe cierlick soud' ick praelen,
Want aller Deuchden deucht, alleen daer in bestaet,
Dat yder hem vernoeght, binnen dees Redens palen,
En volghende Godts woort, geen kromme weghen gaet.
Het schadelicke Beest, noem ick de eyghen baet,
Daer door dat dickwils wort, 'tghemeen vercort ontogen
Sijn rechts gherechtigheyt, tot inden hoochsten graet,
En door schijn heyligheyt, seer vele wort bedroghen.
Dus ist een yders plicht, om neerstelick te poghen
Dat hy sijn eyghen Hoff, van sulcken onkruyt wiet,
En wil het selve niet, daer langher in ghedogen,
Op dat het met der tijdt, niet al te langh en schiet,
Soo dat het goede Cruyt, verstickt blijft int verdriet,
't Welck nodigh voor 't ghemeen, profijtelick dient te groeyen,
Dees Oeff'ningh dan als voor, is recht Godtsaligh siet
Gherechticheyt te doen, en eyghen baet verfoeyen.
| |
[Folio G1v]
| |
O wat een Gulden eeuw, souden wy t'saem beleven,
Sochten wy de practijck, van Paulo ons beschreven,
Dat elck niet op hem selfs, maer op sijn Naesten sach,
Sijn voordeel en profijt, sijn Eere hem te geven,
't Geen hem met recht toecomt, en niet voordy en mach:
Maer dits doorgaens den fout, die meest comt aenden dach
Dat eyghen baets profijt, met gierigheyt bevanghen,
En liefde tot ons selfs, soo leydt geketent ach!
Dat groot en cleen ghemeen, daer aen te veel blijft hangen.
Iethro gaf Moses raedt, doe hem den last quam prangen,
Dat hy verkiesen sou, Mannen cloeck int verstandt,
Die tot de Gierigheyt niet en namen haer ganghen,
Maer vyandt waren sulcks, en trouwe voor het landt,
Godt vreesende gesint, op dat aen elcken cant,
Giericheyt eyghen baet, ghesloten wierd in boeyen
En hare plats becleedt, ghestelt in beter handt.
Gerechtigheyt te doen, en eyghen baet verfoeyen.
Prince.
Prince den Opper-Prins, den Prince alder Heeren
Oeffent gherechtigheyt, en wil dat wy se leeren,
Want wie de selve werckt, die is hem aenghenaem,
Hy sondert niemant uyt, al die haer daer toe keeren
Die kent hy voor sijn volck, en Kinderen altesaem.
Dus de gherechtigheyt te Oeff'nen bequaem
Wort by Godt en den Mensch, op 't hooghste seer ghepresen,
En haer volcht eewich nae, de Loffelicke faem,
En wort namaels becroont met alle die Godt vreesen.
Oock hier in leydt de Wet volcomen, soo wy lesen,
Datmen Godt boven al Lieft, en sijn naesten doet,
Soo als wy wilden selfs, dat ons weerom in desen
Met sulcken munt en maet, ghelijckelick ontmoet.
Lof deuchts gherechticheyt, die alle deuchden voet
En uyt wiens Borne, dat stromen der deuchden vloeyen,
't Is prijselick voor 't gemeen, nodigh tot 's Landts voorspoet
Gherechticheyt te doen, en eyghen baet verfoeyen.
Wilt hooren 't Woort. I. Boeckaert. De waerheyt boven. |
|