Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. G3r]

Hoorn.
Rood Angieren.

Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?

WAt b'hoef ick nu Lobel of Clusius te lesen
Vand' Accoleyen kracht, en heylsaem nuttiche'en,
Nu ick haer kracht en nut bevind' int ware wesen,
Want nu sy in dees' tijdt staen uyt der Aerd' gheresen,
Soo dringhen sy dees' vraegh door hert en harsens heen:
Wat oeff'ningh is elck best en nodighst voor 't gemeen?
En schranderen het breyn, de Geest en doffe sinnen,
Dies ick nu oock met vlijt dees' saeck wil gaen ontle'en
(Door 's Geestes ondersoeck) om 't rechte wit te vinnen.
Ick vind' veel oeffeningh, wel waerdich te beminnen,
Als 't loff'lijck reden-rijck, of d'Lantbou, nut betracht;
Of d'heyl'ghe Echten-staet, om kinderen te winnen;
Of't nodich Wevers-Ampt, schoon menich dat belacht;
De schrijff en Lees'konst, komt oock vaeck in mijn gedacht;
Maer boven alle dit (want kleyne nutticheden
Baert tijt'lijck oeffeningh) sluyt ick door waerheyts kracht:
Gherechticheyt is 't best' en nutst' in Landt en Steden.

Gherechticheyt, waer door wy yder 't sijne geven,

't Sy Godt, ons Even-mensch, of die in macht regeert:
Want de Gerechtigheyt bevat 't volmaecktste leven.
Al wat in d' eerst' en tweede Tafel is beschreven
Wert door Gerechtigheyt volkomentlijck gheleert.
De Heer wert boven al gelieft, ghedient, ghe-eert,
Men wenscht ghelijck hem self, sijn naesten wel te varen;
Men doet aen niemant yet datmen selfs niet begeert;
Ons Prins en Ov'richeyt ontsien uw' als Gods-dienaren,
Met ghehoorsaemheyt en trouw' (wanneer s'ons niet beswaren
Met yet dat Godt verbiedt) men is ghestaech bereyt
In schattingh, Tol en 't Cijns, van alle onse waren,
Wanneer ons Offeningh is in Gherechtigheydt:
Want der Gerecht'ger padt, dat blinckt in Majesteyt
Gelijck den dagheraet, hy sal met blijtschap treden
Op Godes Heyl'ghe Bergh. Dies segh ick, als geseyt:
Gherechtigheyt is 't best en nutst' in Landt en Steden.

[fol. G3v]

 

Soekt eerst (sprak Godes Soon) Gods Rijck, als meest van noden,

 

En sijn Gerechtigheyt soo wert u alle dingh,

 

Wat ghy op Aerd' behoeft, veelvuldich aengeboden.

 

Wee hem die hier sijn hert verdeelt aen vreemde Goden!

 

Want wie Gerechtigheyt met weet te buyten gingh,

 

Die sachmen dat de Heer met ramp en straf omvingh:

 

Gelijck aen Saul en Herodes is ghebleecken:

 

Maer wie Gerechtigheyt steedts had' in oeffeningh,

 

Daer is Gods-hulp en gunst oock nimmer van geweecken:

 

Als David, Daniel, die 't recht niet wilden breecken

 

Dat Godt had' op haer ziel; daerom s'oock als een Boom

 

Staen groenen, die geplant is aende waterbeecken.

 

Gherechticheyt beheersch den Mensch als met een Toom

 

Dat Sond', noch nijdt, noch Strijdt, noch quae begeertens droom,

 

Sijn ziele niet bevanght, haer vrucht is Liefd' en vreede,

 

Het laeft en drenckt de ziel, als met een waterstroom,

 

Gerechticheyt is 't best en nutst' in Lant en Steden.

 

 

 

Prince.

 

Gerechtigheyt die doet der Landen voorspoet groeyen,

 

En sijn haer Oeff'naers veel, soo is het lant vol Vreucht.

 

Gerechtigheyt die doet in wijt beroemtheyt bloeyen,

 

Haer haeters wil de Heer verdelghen en besnoeyen,

 

Want in Gherechticheyt is Godt opt meest verheucht:

 

t' Wijl in Gherechtigheyt bestaet de gantsche deucht.

 

De Gerechtighe salt Landt hier eeuwelijck bewoonen;

 

Gerechtigheyt die queeckt een deuchdelijcke Ieucht;

 

Haer Oeff'naers wil de Heer met sijn by wesen kroonen,

 

Hy kent en houtse al voor Dochteren en Soonen,

 

Als uyt hem selfs gebaert. Hy wil een Stadt of Landt,

 

Om der Gerecht'ghen wil, voor ondergangh verschoonen;

 

Want by ghebreck van dien is Sodoma verbrant:

 

Daerom doet die dan best, die d'oeff'ningh slaet ter handt

 

Vande Gherechticheydt, in reden en in seden,

 

't Sy Geest of tijtelijck, voor Godt of Mensche, want,

 

Gherechtigheyt is 't best' en nutst' in Landt en Steden.

Wilt Hooren 't Woort.

J. Iansz Deutel.

Tracht naet goede.