Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio F1r]
| |
Op de Vrage; Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
COmt voorts Pallas-goddin, en my doch assisteert,
Wiens wijsheyt niemant recht ten vollen en laudeert,
Noch wonder wercken al, die ghy door 't Ionstich wincken
Den mensch hier mede deelt, den gheenen ghy begheert:
Dus comt ghy Musen al, en wilt doch op my dincken
Dat ick den soeten dranck, van Pegasus mach drincken,
Stiert snel mijn Penne voort, 't verstant verlichten doet,
Dat ick sovere mach, al sonder eenigh krincken
Dese subtijle vraegh, uyt Vlissinghe ghevloet
Ghesonden aen ons hier, van d'Accoleye soet,
Wat oeffening den mensch best is, tot allen stonden,
En daer by 't noodighst is, wel hem die dit bevroet,
Maer soo ick word noch teer, in hooghen graet bevonden,
Soo heeft Pallas tot my, Mercurius ghesonden,
Die heeft my desen sin, terstong in 't hert gheplant:
Dat elck een is het best, en 't noodighst naer 't vermonden,
Konst, wetentheydt playsant, goey Regenten in 't Landt.
De Wetentheyt die is, soo ons Salomon seyt,
Beter als eenen schat, en dat met goet bescheyt,
Want sy vroegh ende laet, studeert al inde Boecken:
Broeders wilt mercken doch wat ons de Schrift uytleyt,
Dat men met rijp verstant Godts Woort moet ondersoecken,
Oock bringht sy voor den dach, de Const uyt allen hoecken
Daer sy den mensch door sticht, al met haer reden net;
Dees oeff'ningh ist best, sy doet den mensch vercloecken,
Voortgaende inde deucht, naer Godts wille en Wet,
Daer uyt dat claerlijck blijckt, alsmen daer wel op let,
Dat den mensch daer door comt in goeden faem verheven,
De Reden-rijck Konst bloeyt oock uyt hem perfeckt,
Daer wetentheyt failgeert, comt de ghemeent in sneven,
In discoort en tweedracht, soo sietmen haer dan leven.
Dus Concludeer ick noch, naer mijn simpel verstant,
Dat dit den mensch is best, en 't nodighst daer beneven,
Const, wetentheyt playsant, goey Regenten in 't Landt.
| |
[Folio F1v]
| |
En hevet Godt niet al, door sijn Wijsheydt ghemaeckt
Hemel en Aerde jent, ja al dat Leven smaeckt,
Den Mensch met goet verstant, boven de ander dieren
Hem stellende in rust, al voor sijn aenschijn naeckt,
Oock gaf hy hem bevel, dat hyt al sou hantieren
Als Vader ende Heer, al met goede manieren,
En dat hy leven sou, in Rust en Vrede soet,
Om dat den mensch Godts lof, hier door soude vercieren:
Want hy was d'Intrument, van sijnder handen goet,
Dees oeffeningh den Mensch, hier dan wel leven doet,
Als hyse wel ghebruyckt, Godt sal hem naermaels kroonen,
Oock leeft hy hier in rust, van Herten wel ghemoet,
Sijns Naestens fouten die sal hy altijdt verschoonen,
Vriendelijck en secreet, sal hy hem bystandt thoonen;
Dus spruyt uyt wetentheyt, de deucht een waerdich Pant,
En oock de Rede-Konst can twist en discoort hoonen,
Const, wetentheydt playsant, goey Regenten in 't Landt.
Prince.
Soo Const en wetentheyt te samen sijn ghepaert
En dat sy d'beste zijn, dat van ons wort bewaert,
Soo moet een goet Regent, d'noodighst zijn t'allen tijen,
Want geen Landtschap hoe sterck, of hoogh dat is vermaert
En mach doch sonder dit, in gheen ruste bedijen,
Regenten wetentheydt, die moet aen allen zijen
d' Eerste zijn ende lest, die toesiet ende waeckt,
Waer in dat hun met recht oock wel meught verblijen
De Ondersaten al, want haer dan voorspoet naeckt:
Die sulcx wederstaet, wederstaet en versaeckt
Godts Ordonnantie goet, hy comt subijt in sneven,
Gheluckich is het landt, den rechten sin wel smaeckt,
Dat goey Regenten heeft, hun van Godt ghegeven?
Dit dunckt my d'nodighst wel, voor de gemeent verheven,
Const wetentheyt bringht voort, vreucht, eendracht Abondant,
Reden ghetuyghet klaer, dat dit alsoo moet kleven,
Const, wetentheydt playsant, goey Regenten in't Landt.
Sterven doet leven. |
|