Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. E2r]

's Hertogenbosch.

Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor't gemeen.

SO groote different is tusschen dagh en nacht,
Iae tusschen wit en swart, soo ick my wel bedacht,
Hoorende een vermaen door Minerva ghepresen,
Wt een ghesonde Caert, ick naem hier op mijn acht
Iunij sesthienden dagh, als ick heb ghelesen
Dit lieffelijck vermaen, van een Blom ghepresen
Genoemt de Ackoleye, blaeu en seer sterck van reuck,
Dat my den Geest verweckt, dat ick sou solveren
Een seer subijle vraegh, 'k heb my daer in verheught:
Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
Profijtelijck en wijs, 'k nam een pen in mijn hant,
Dat ick voor mijn verstant, mach solveren serteen
In viermael seventhien, oock suyver ende reen:
Soo vind' ick hier alleen, dat daer is te prijsen
Justitia oprecht, eendracht aen elcken kant:
Soo dan solveer ick hier, en wilt dit bepeysen,
Dat 't Landt wel is playsant, daer vreed is sterck gheplant.

Vrede verheught elck Mensch, hy maeckt den handel sterck,

Den vreed brenght noch daer by, den grooten wandel merckt,
Welvaren voor 't gemeen, dit heeft klaer ghebleken
Door 't lieffelijck bestant, die was in alle perck:
Soo dat elck 't nodighst is, int ghemeen te spreken,
Regeerders goedt en wijs, die daer niet en vergeten
't Welvaren vant Landt, den sulck is wijs bedacht,
Want hy behaelt hier prijs, en den lof onghemeten:
Want dit is openbaer, dat dien is wijs in macht,
In eeuwigheyt blijft hy, in elcks liefd ongespleten,
Want hem den Louren-krans vant gantsch gemeent gebracht
Ontfanckelijk sal zijn, tot glorie en lof,
Als Iulius Cesar heeft naer Victorie ontfaen:
Ick blijf by mijn propoost, dat dien heeft veel gedaen
Voor het ghemeent serteen, door dees reden, want
Het nodighst hy besorght, en gheeft dit goet vermaen,
Dat 't Landt wel is playsant, daer vreed is sterck geplant.

[fol. E2v]

 

Dus ick noch prijsen moet, en dient niet vergeten,

 

Die door den Minnen-bant voor 't ghemeen veel spreken,

 

Hy oeffent hem hier in, 't ghemeent dat volght hem naer,

 

Sulck voorganckt is seer nut, dit moetmen vry weten

 

Ghy Broeders int ghemeen, ick maeck dit openbaer

 

Door mijn kleyn verstant, het dunckt my wesen waer

 

Een oeffeningh heel perfect, het zijn subijle secreten:

 

Aen Susanna bleeck dit, spreeckt Schriftuer vol weten,

 

Haer oeffent voor 't gheboeft, en eert haer Man lofbaer:

 

Dus nodighst, tuyght Schriftuer, en niet te misprijsen,

 

Dit is het Hofken kleyn, daer ick uyt plucken kan,

 

d'Welck dient tot mijn behoef, door Reden-rijcks konsten:

 

Van 't Vrouken by den Put, daer Christus quam gegaen,

 

Christus oeffent hem hier, hy doet haer een exsaem,

 

Het Vrouken komt hem toe, sy wijst Godt niet van kant.

 

Ick segh en blij daer by, alsoo ick heb bestaen,

 

Dat 't Landt wel is playsant, daer vreed is sterck gheplant.

 

 

 

Prince.

 

Prins in u Lusthof schoon set toch mijn blomken teer,

 

Want int Vlissings Prieel sullen versamen meer

 

Als d'mijn slecht van couleur, latet u behaghen,

 

Aenmerckt den sin mijns dichts, gemaeckt tot lof en eer

 

Der Ackoleye blaeu, in dees soet daghen

 

Die ons helpt uyt verseer, soo eerlijck doet vraghen

 

Aen Mosis Bos Scholier, die in vyerigheydt groeyt

 

Tot us'w vreughts vermeer, daer elcks welvaren bloeyt,

 

Wensch ick den Vrede goet, dats 't nodighst voor 't gemeen:

 

In vreughden oeffent elck, tot sijn vermaeck alleen.

 

Voorwaer dits d'oorsaeck meest dat my dit seggen doet,

 

Te beantwoorden dit, dat voor elck een is goet

 

Te regeeren alsoo, dat elck sijn Prins behaeght,

 

En elck Prins sijn Gemeent, hoe out, hoe jonck bedaeght

 

Wenschen wy vyerighlijck, elck blijft daer by constant:

 

Dit is den besten roep, alsoo ick segghen mach,

 

Dat 't Landt wel is playsant, daer vreed is sterck gheplant.

Laet liefde groeyen.

Gielis vanden Schrick.