Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio E1r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor't gemeen.
LVystert all' die Godt vreest, opent doch hert en ooren,
Dewijl' daer noch tijt is, soo wilt neerstelijck hooren
De stemm', van wie? Van die u uyt de dood' in 't leven
Overbracht, jae in wie wy all' zijn wederbooren:
Den Soon 't eenigh lief kind' ten Soen-offer ghegeven,
Om dat hy soud' voorgaen, wy sijn voetpaden even
Nae treen, jae en doen het gheen waer toe hy heeft gheropen
Ons all', ja oock 't gantsch Volck, door Godes geest ghedreven,
'tWelck hy aldus aenspreeckt, doend d' mond' der waerheyt open:
My hebt ghy altijt niet, maer den armen met hopen,
En wat de die gheschiet van u, dat gheword't mijn.
Wie nu dan yet yets doet, past op die hav'loos loopen,
Werckt soo de saligheyt, met beven, ween en pijn,
Betoon't vry door de daed' voor God' in elck's aenschijn,
Wat kracht oyt hadd', noch heeft, by hem en 'sMenschen oogen,
Ontfermt dijn ziell' aldus, betracht dus 't moet so zijn,
't Geloof met Liefd' vereent in God', door mededogen.
Ey! Laet ons, ons doch niet achtloos laten verleyden,
Als Cain heeft ghedaen, en Achab met haer beyden,
De een deur haet en nijt, doch t'saem zijnde beseten
Met sond' gierigheyts plaegh, die 't ongevall' bereyden:
Dan elck sy op sijn hoed' Broederen, want wy weten
Egeen schuld' aen yemand', dan liefdigh toe te meten
Na Matthei verhael, d'naesten van alle haven:
Gelijck Moyses betuyght, b'neffens d'and're Propheten.
Och! laet ons immers dan inde aerd' niet begraven
Den schat die wert belist, van Diefs die loopen draven.
Om dies dus met voordacht, laets' ons liever besteden
Aen die naeckt en bloot zijn, d'sulcke rijck'lijck begaven,
Dan niet uyt treurigheyt, maer met blymoedigheden
Soo God's Rijck, ons erfdeel voor all' soecken, want reden
Begeert, wil, en eysch't noch, dat yder nae vermoghen
Van 't veel, veell' van 't weynigh', Christ'lijck dus sal bekleden.
't Geloof met Liefd' vereent in God', door mededogen.
| |
[Folio E1v]
| |
Eer noch den valstick die Nabals hertheydt heyloos
Getreft heeft, om dat hy ontseyd' uyt boosheydt boos,
David met sijn aenhangh in angst en droefheyt groot,
Sijn spijs', sijn dranck, sijn haef, sijn vleysch, en dienst altoos:
Iae all' wat nuchtigh was, in d' ellend's hongers noot:
Soo laet ons te moet gaen, den behoeft'gen met brood'
Niet alleen, maer met all' wat God' nae welbehagen
Belast, beveelt, belieft, om te ontgaen de dood':
Doen als Tobias deed', hoorende kermen, klaghen,
Vande Maeltijd' op staen, helpende de verslaghen
Ter aerd': so voort en voort, met d'Rentmeesters ghetrouw'
Door de gherchtigheyt in dese onse daghen,
Het pond' niet in een kuyll' bergen in geen Lansdouw',
Maer vriend' en vriendins veell', eer t'onttijd' komt 't berouw,
Van Mammon onoprecht, maecken hier na verhoogen
Int voorhof vol geneught, 't bereyd't loon en gebouw',
't Geloof met liefd' vereent in God', door mededogen.
Prince.
Wel aen het is hoogh tijt prince, eer ons verrast,
Overrompelt en schent d'all' verdervende gast,
Die ontlevent, ontzielt, quaem wech voeren den Rijcken,
Die op dertelheyts weeld', wijders niet heeft gepast,
Na Lazarum vol smert, niet eens liet ommekijcken:
Neen, neen, gaed't all'dus aen, en doet en elck een blijcken
Als den Samaritaen, dijne schudighe plecht;
Denckt wie ontfermt, die sal bermhertigh oordeel strijcken.
Geen deughd' blijft ongeloont, by d'Opper Rechters recht:
Dus kist, kast, noch hert sluyt, maer ontsluyt, want so slecht
d'Aelmoes, sond' en misdaed', ghelijck het water vyer
Verdempt, verdooft, uytblust, voor beyd' Meester en Knecht.
Volbrenght de Wet, doch niet nae een Heydens manier:
Die noot om ghenood' t'zijn, d'sulcke aen doend' goed' chier,
Neen, noot die niet vermach, so werdy opgetogen
In d'Hooft-stadt der schoonheyt, na komende dus hier
't Geloof met liefd' vereent in God', door mededogen.
F. Lucaszoon Zas. Gods Wet,, is net. Oude geweesde Factoor by de Gouts-blomm'. Uyt jonsten begrepen. |
|