Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio D4r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
TEn tijden Helise, was den Hemel ghesloten
En t'regenden als doen wel in dry Iaeren niet,
Doch opt laest heeft het God, so het claer schijnt verdroten,
Want hy sach dat als doen, de Werelt ginck te niet,
Sijn tooren bondt hy in, want hy't weer reegenen liet;
Doen wiert het dorre velt, met vruchten overgoten,
Doen wierter menich mensch, van hongher dor versaedt,
En danckten doen weer Godt, voor sijnen grooten zeghen
Want hy verleenden doen, weer wasdom vroegh en laet,
En doen heeft Mensch en Vee, sijn voetsel weer ghecregen.
Daerom o sondigh Mensch, en laet u niet bewegen
Des Duyvels listen boos, bidt ick u, die ontgaet,
En lockt den Satan niet, uyt den afgront der Hel,
Geeft hem oock gheen ghehoor, volght 'tgeen daer staet gheschreven
Soo sal hy u dan niet, doen meer eenigh gequel:
Dus oeffent u terstondt, en voeght u daer beneven
Te leesen Godes Woort, en naer sijn Wet te leven.
Hadt Daniel niet meer Godt, als den Bel gaen eeren,
En des Priesters bedrogh, ghebracht al aenden dagh,
Des Konincks groote lieft, soumen tot hem sien keeren,
Daermen hem nu meer als een Vyandt haten sagh,
Verdoenden hem dickmael, oyt laetst sonder verdragh,
Hy voor de Leeuwen hem liet werpen om verteeren;
Doch Godt die hadt hem lief, gelijckmen dat claer leest
Dat al der Leeuwen muyl scheenen te zijn ghesloten,
So heeft hem Godt bewaert, en 't is hem lief geweest
Dat om sijn heylich woort, hy doen worden verstoten.
Doen den Koninck dat sach, heeft het hem soo verdroten
Dat hy vergramden doen, op Bel, doch Priesters meest,
Godt sont doen Abekuc, by Daniel met spijs,
Tot voetsel sijns natuer, dat hy volstandigh bleven:
Den Koninck sprack hem aen, riep tot Daniel wijs,
Hoe vindt ick Godes wech, dat met suchten en beven,
Te leesen Godes Woort, en naer sijn Wet te leven.
| |
[Folio D4v]
| |
Doen liet den Koninck stracx hem uyt der kuyle komen,
En sprack tot Daniel, ick sal doen u bevel;
Doen heeft Daniel haest een deel asse ghenomen
En bestroyden als doen den Tempel vanden Bel,
En sloot de deure toe, lietse beseghelen wel
Met Konincx eygen Rinck, doen heeftmen haest vernomen
Dat den Bel was Metael, en de Priesters by nacht
Met al haer huysgesin, tot seventich Rabauwen
Die quamen uyt een hol, en dat met goet voordacht,
Verselt met Kinders en oock met hare Huysvrouwen,
En meenden Daniel te brenghen int benouwen,
En namen spijs en wijn wech wat daer was ghebracht,
Ginghen gelijck doen heen, haer saeck scheen wel beleyt.
Den Koningh stondt vroegh op, en die begaf hem even
Al naer de Bogaert toe, soo ons de Schrift dat seyt:
't Bedrogh dat vont hy daer, en wou hem doen begeven
Te leesen Godes Woordt, en naer sijn Wet te leven.
Aensiet hoe lief dat Godt sijn kinderen heeft op aerden
En hoe hyse in noot oock menighmael by staet,
d'Uytvercoren hoe hooch hy die hier hout in waerden,
En hoe den boosen Mensch by hem oock wort versmaet,
Dat is dat haer boosheyt hem wallight vroeg en laet,
Soo door sijn heyligh woort hy ons duyd'lijck verclaerden:
Daerom gheluckich is het uytvercoren vat,
Dat hier met Daniel niet en sal gaen verlooren,
Maer sullen erven dat onwaerdeerlijcke schat,
Dat voor haer wech gheleyt is langhe tijt te vooren,
Al eer des Werelts gront gheleyt was of gheboren:
Luyster vry alle gaer naer Godts beloften rat,
Daer by de Accoley, vraecht nu tot groot en cleen,
Een saeck daer vry al veel voor ons is aen bedreven:
Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't ghemeen?
Mijn antwoort dat is dit, dat ick hier op sal gheven,
Te leesen Godes Woort, en naer sijn Wet te leven.
De Pen doet veel. De Keyser van de Gouts-bloem. Uyt jonsten begrepen. |
|