Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof–
Auteursrechtvrij
[Folio C2r]
| |
Op de Vrage. Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor 't gemeen?
HY die den Hemel schiep, door uytmuntende krachten
Die heeft oock mee sijn woort ghegeven veel geslachten,
Om datse haer daer in souden oeffenen al,
En met een schrand're lust sijn vrede soo verachten,
Die hy door goed' oeff'ningh haer 't samen geven sal,
En salse houden daer, als in een vaste stal,
Om dat haer door gemeen soud' mogen in vreught leven:
Vermidts sy dan sijn Lof, roemen met groot gheschal
En verbreyden sijn Liefd' daer hy is meed' gedreven
En soeckt altijdt sijn Volck daer mede aen te kleven:
Daerom oeffent u t'saem, in sijn Goddelijck woort,
Soo sal hy maecken dat ghy sult boven veel streven,
Die sulcks noch niet en doen, maer gaen in domheyt voort,
En verpletten het goed', maer hy diet alles hoort,
Sal haer oeff'ningh nhiet optrecken als Orangien
Nu heden wort gedaen, want die soeckt onverstoort
Te houden Godts Woort reyn, en d'Oorlogh teghen Spangien.
Alsmen Godts Woort hout reyn, en siet naer d'arme leden,
En blijven daer oock by, met cloeck en vroome seeden,
Hy die het al Regeert, sal ons doen onderstandt,
Op dat wy haer al t'saem houden in langhe vreden,
Want hem doch sulcx behaeght, en hy oock tot sulcx brandt,
Die houdt ghestaedich op, sijn onslijtende Handt,
En sijn Scepter, die sweyt tot ons alles welvaeren:
Verbrijselt soo de kracht, van die, die ons tot schandt
Meenen te brengen hier, in veel en groot beswaren,
Want 's hebbent lang gesocht, maer doch hun booslick baren
En woeden nacht en dach, en doet haer gheen voordeel
Maer 't werckt haer eygen straf, doch sy gheen moeyte sparen
Maer gaen seer vyerigh voort en winnen geen verveel
In al haer oeff'ningh, schoon ofte d'armen geheel,
Daer door worden verdruckt, als geperste Karstangien
Sy achtent niet met al, dus stijght na dit Iuweel,
Te houden Godts Woort reyn, en d'Oorlogh teghen Spangien.
| |
[Folio C2v]
| |
Hoe menich Iaer heeft Godt, sijne Zeghen doen vloeyen
Over ons Vaderlandt, sonder die uyt te roeyen
En laetse stadigh zijn by ons bevonden sterck;
Sijn wy niet schuldich dan ons selven te bemoeyen,
Om die met oeff'ning goet te houden in dit Perck,
Want hy wil veyligh doen ist dat wy sijne Kerck,
Voorstaen en oock sijn woort, ten rechte mee verkonden:
Dus oeffent u doch al, g'lijck een Leergierigh Klerck
Om doen dat billich is nu en tot alle stonden,
Want het ghemeene best, sal daer door sijn bevonden,
En ghy sult leven hier, met vrede onghequelt,
Vermits hy is u Schilt, en steen en vaste gronden
Daer ghy op bouwen meught, alsoo de Schrift vermelt,
't Zy waer ghy gaet of staet, of treckt int ruy'me velt
En vint daer u Vyant, Soo moedigh als Almangien
Wel is of wesen can, dus dees oef'ningh verselt,
Te houden Godts Woordt reyn, en d'Oorlogh teghen Spangien.
Prince.
De Oorloghe die moet van ons hier geschieden,
En wy moeten het Spaensch door dees oeff'ningh uytwieden,
Soo komen veyligh wy, het ghemeene bystaen
Dit is een oeff'ningh, die toe comen alle Lieden,
En ze dient staedich oock te sijn hier opde baen:
En laten wy soo doch malcander wel beraen,
Vermidts het noodich is, die oeff'ningh voort gemeene,
En oock profijt can doen, die hare boesem laen
Met soodanighe lust, die noyt en can verdweene
Zijn vant gemeene best, als binnen hun Attheene,
Te soecken, en die dan te houden oock heel vroom.
O 'tis een groote saeck, ze b'hoort nummer by kleene
Ghestelt, gheacht te sijn, maer by al sulcken stroom
Die ghestadich hout streeck, als ofze met een toom
Gheleyt was of gement, daerom ghy van Bretangien
Acht dees Reghels niet slecht gestelt by den Palm-Boom,
Te houden Godts Woordt reyn, en d'Oorlogh teghen Spangien.
Liefde baert deught. Jacob Meurs. |
|