Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. C1r]

Leyden.

Refereyn.
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best en nodighst voort gemeen?

DE gront waer op den Mensch sijn oeff'ning moet vesten
Is suyv're Godts dienst, die een yder dient ten besten,
Want waermen sorgeloos en wispeltuerich leeft
Daer schiet d'afgront sijn strael van't Oosten tot het Westen,
Dat selfs het misverstant een quet genoegen heeft.
Waerom dan aertschen Mensch ist dat ghy u begeeft,
Te treden uyt het spoor van kennis en gheweten,
Vermits u laffe Geest veer buyten reden streeft,
Om door u waen vernuft de Godtheyt af te meten:
So dat het dwars gemoet met oeff'ningh blijft beseten
Die teghen waerheyt strijt en waerheyts weghen mist,
Want waerheyts klare glans is by hem gantsch vergeten
Die door een eygen lof sijn vlugge tijdt vergist,
Maer d'oeff'ning die ons dient en nimmer wert verquist
Is vast op Godes Woort ghegront, en kan ons leeren
Wat ons ten besten dient en nodighst is, dit ist:
De oeff'ningh van Godts Woort, en trouwe Voester-Heeren.

De oeff'ningh van Godts woort oyt nodighst is bevonden,

Van 'sWerelts aenbegin tot heden deser stonden,
Hoe wel begeerlijckheyt den Mensch so seer verblint
Datmen met grage lust sich wentelt in de sonden;
En naulijcks gade slaet op't geen datmen begint:
Maer in het teghendeel, wanneermen sich bevint,
Te staen op losse gront en 'swerelts gladde paden;
Dan suchtmen in 't gemoet, dan is het Menschen Kint
Door 't sondigh sware pack vermoeyt en seer beladen,
Dan offertmen 't gebedt op d'Altaer der genaden
En oeffent Godes woort met lippen hert en mondt:
Die dese oeff'ningh ghebruyckt is wel beraden
Door dien het nodighst is en op Godts woort gegront,
Vermits dees oeff'ningh ons maeckt een vast verbont,
Onder het kloeck beleyt van Mannen die regeeren,
So dat ons nodighst is hier in dit groote ront,
De oeff'ningh van Gods Woort, en trouwe Voester-Heeren.

[fol. C1v]

 

Geluckich is het Lant daer 't Volck te saem eendrachtich

 

In d'oeff'ningh van Godts woort haer daden maken krachtich,

 

En dat de Ov'richeyt als 't nodighst voor 't gemeen,

 

De saeck bevord'ren, om de Vree te sijn-deelachtigh,

 

Want onrust, twist, en haet, baert Oorlogh en gheween,

 

Ten waer den Vyandt selfs sich maeckten op de been

 

Om onse eenicheyt met voeten te vertreden,

 

So sal de Magistraet tot welstant maer alleen

 

De oeff'ningh van Godts woort hanthaven met gebeden,

 

En het Rechtvaerdich swaert met wijsheydts dwangh bekleden,

 

Op dat den Vyant selfs wort in sijn net ghevaen

 

En wy door kloeck beleyt bevryen onse steden,

 

En 'sVyants boos gebroet van dese vesten slean,

 

So krijghtmen Lof en Prijs, wanneer wy maer bestaen

 

Om Godes ware woort met oeff'ning recht te eeren,

 

Want dit het beste is en nodigst dient gedaen,

 

De oeff'ningh van Godts Woort, en trouwe Voester-Heeren.

 

 

 

Besluyt.

 

De glans die 'sWerelts lijst omvat met hare luyster

 

Is't eeuwich duerend woort een licht in 't nare duyster,

 

Dat ons ten rechten wijs door oeff'ninghs onderscheyt

 

En leyden sal so veer, wanneer de roeste kluyster,

 

Van dit ons aertsche Huys sal werden afgheleyt,

 

Ter plaetse daer de vreught voor eeuwich is bereydt,

 

Den ghenen die het Woort als trouwe daders hooren:

 

Nu dan met weder liefd u naesten overspreyt

 

En buyght onder de gheen die van Godt sijn verkoren,

 

In 't ampt der Ov'richeyt tot rust en heyl geboren

 

Van het ghemeene Volck en 't lieve Vaderlandt,

 

Want waer den Oorlogh brult daer gaet het al verloren

 

En het ghemeene best verwoestet en verbrandt.

 

Maer ghy eenvoudich Volck ghesegent door Godts handt

 

Besidt in lust, en rust, u Haven met begheeren,

 

Dus lieft met Hert en Ziel als voor een vasten bandt

 

De oeff'ningh van Godts Woort, en trouwe Voester-Heeren.

Liefde is 't fondament.