Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. **3r]

Sonnet

REdens Maeght was belust, op haren Troon geseten,
Ontbiet haer Voesters soet, van 't Blaeu Accolys dal,
Recht op haer Helicon, daer 't Den Geest doorsoeckt al,
Om d'Oeff'ningh elck best, 't Gemeen noodighst te weten.

Mercurij vloogh ter vlucht, en gingh sijn wegh af meten,
Bootschapt Const-Broeders veel, die met een bly geschal,
Al op des Maeghts versoeck, bouwen een stercke wal,
Beantwoorden dees Vraegh, dat Momus heeft gespeten.

't Was de Maeght aengenaem, wiert by de Liefd' gestelt,
Die met d'hooft-deughden al soo soete was verselt,
Daer haer beluste lust is uytkomste gegeven

Door Redens Voesters sorgh, en door haer rijpen raet
Is op alles gelet, sonder aensien van Staet,
Daer door dat haren Lof by d'Accoley blijft leven.

Joannis van Eepen. Den noot breeckt wet.