Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

Sonnet.

O Kloeck vernuften geeft, wiens sinnen altijt sweven
In redens rymery, vol leeringe en vreught,
Vincent Mathijssen ist, die schrijft Met vreught in deught,
Door u diepsinnigh werck sal u Loff eeuwigh leven.

Dees soete Oeff'ninghs vraegh, over al uytgeschreven,
Beantwoort naer de Const, brenght ons een groot' geneught,
Voor d'Oude aengenaem; en leerlijck voor de Jeught:
Wie kan u rijp verstant sijn Lof ten vollen geven?

Mijn vernuft is te kleen, te roemen uwe eer,
Die ghy in redens Const uytbreyt meer ende meer;
U wercken tot getuygh, sietmen in soetheyt swieren

Als Rosen om het hooft, van redens soete Maeght,
Hier by de Accoley, dat haer soo wel behaeght,
Dat sy met Lauwerier u hooft noch sal vercieren.

Joannis van Eepen. Den noot breeckt wet.