Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. **2r]

Sonnet
Op den Vlissinghschen
Redens-Lust-hof.

TReet toe leergierig volck, ghy hoeft niet eens te bucken
In desen soeten Hof, met reden-rijck beplant,
Tot oeff'ningh voor elck best, oock den gemeenen stant
Vint ghy met overvloet, in desen schoone stucken,

Ghy kont naer u gerijf de beste daer uyt plucken,
En siet hoe 't volck moet zijn die g'luckigh maken 't Lant,
Die God sijn hulpe doe, en vreesen geen vyant,
Weet voor elck Christen mensch in't herte vast te drucken.

Van waer dit heyl ons komt, dat hebt ghy in 't besluyt,
't Is uyt de bron der Liefd, daer 't al in al uyt spruyt,
Ons wit, ons oogenmerck, 't recht baecken om te zeylen,

VViens liefd eyscht wederliefd: elck dan de liefd betracht,
Of kennis, of geloof, is doot gants sonder kracht:
Volght hem in liefd dan naer, soo kont ghy nimmer feylen.

Met vreught in deught.

V. Mathijsz.