heden hare reeds zoo aanzienlijke krachten nog door bijvoeging van andere elementen versterke, - altoos vergast zij ons op eene om zoo te spreken volmaakte uitvoering.
Zoo werden reeds door haar vertolkt o.a. de volgende oratoriums: Die Kreuzfahrer van Niels Gade, La Damnation de Faust, van Berlioz, Lucifer, de Schelde en de Oorlog van Benoit, Bonifacius van Nicolaï, de Laatste Zonnestraal van Huberti, Marie Madeleine van Massenet, enz.
Dezer dagen nu was het de beurt van Verdi. En dit wel voor zijne zoo prachtige Mis van Requiem.
Die uitvoering was in onze muziekale wereld een echt évènement. Zeggen wij al dadelijk dat de beste uitslag deze vrij wat moeielijke onderneming heeft bekroond. Zelfs de Guide Musical van Brussel getuigt, dat het onmogelijk zijn zou een dergelijk werk beter in al zijne innigste bijzonderheden weer te geven dan zulks hier het geval was. - En waarlijk, koren en orkest werkten zóó harmonisch juist, dat men tot zelfs in de achtstemmige fuga van den Sanctus zoo klaar en duidelijk elke partij hoorde invallen en haren contrapuntischen weg voortzetten, dat het enkel als een drie- of vierstemmig koor scheen te klinken.
Het diepgevoelde Kyrie, het ontzettende Dies Irae, het zachtdringende Offertorium, het jubelende Sanctus, het lieflijk rustige Agnus Dei, en het droef sombere Libera me, hebben het auditorium allerlei esthetische en verhevene indrukken, kortom een echt kunstgenot verschaft.
Orkest en koren waren uitmuntend; de Sopraan (Mej. Ad. Biemans) en de Alt (Mevr. De Give-Ledelier) boven allen lof verheven. Die twee prachtige vrouwenstemmen gaven eene mengeling van ideale fijnheid en edele kracht, waarvan men zich geen denkbeeld vormen kan. De Bas (M. Fontaine) scheen minder te voldoen, en wat den tenor (M. Verhees) betreft, hij heeft, zonder op de hoogte van onzen voortreffelijken Collin te zijn, zich toch op voldoende wijze van zijne voor hem wat te zware taak gekweten.
Wij mogen ons dus verheugen over de uitvoering van een grootsch en edel werk, en, al behoort het niet tot de voort-