De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 9

Kunstkroniek.
15 Februari - 15 Maart, 1879.

Tooneel- en letterkunde.

- Prijskampen. - In den wedstrijd door den Vlaamschen Broederbond van Brugge uitgeschreven voor het opstellen van een lofdicht op Breidel en De Coninck is de 1^e prijs (100 fr. en een vergulde medalie) toegekend geworden aan den heer Albr. Rodenbach, student te Leuven. Van het stuk dat den 2^den prijs werd waardig geoordeeld, is de schrijver ons tot nog toe onbekend.

Wij vernemen dat dezelfde maatschappij van plan is een nieuwen wedstrijd uit te schrijven.

- De Zweep meldt dat de heer Van Goethem een nieuw tooneelstukje heeft vervaardigd, getiteld: ‘Belleken en Tony’ dat hij onlangs met bijval in ‘Zetternam's Kring’ te Gent heeft voorgelezen. Het schijnt een dramatisch schetsje te zijn, waarin, even als in ‘het Wiegje’, slechts twee personen optreden.

[p. 141]

Toonkunde.

- Op het eerstvolgend Concert National te Brussel zal, benevens enkele orkeststukken van Benoit, een nieuw zangdicht van den meester worden uitgevoerd. Dit stuk, waarvan de dichter de Geyter den tekst leverde, is getiteld De Vrouw van Artevelde, en opzettelijk voor onze uitstekende kunstzangeres Mevr. De Give-Ledelier gecomponeerd.

- Door de koninklijke maatschappij De Vrije Kunst wordt heden avond (15 Maart) in den grooten Schouwburg te Antwerpen, Miry's vaderlandsch zangspel Maria van Burgondië ten tooneele gebracht.

- Op een concert van het Willemsgenootschap van Gent werd onlangs Tilman's cantate ‘De Meermin’ uitgevoerd, of liever, zooals de fransche titel luidt: La Sirène!... Overigens, al de stukken van het programma werden in het fransch gezongen, iets wat zeker niet ter eere strekt eener Vlaamsche zangmaatschappij, die den naam van Vader Willems in haren titel voert.

- Het bericht, als zou de heer F.A. Gevaert tot inspecteur der conservatoriums en muziekscholen des lands worden benoemd, wordt thans door hem zelven gelogenstraft.

- Onder den titel ‘Het Waschmeisje van Bergen-op-Zoom’ wordt door het Nederlandsch tooneelgezelschap te Brussel een ‘opéra comique’ van Levasseur opgevoerd, met Mej. Lamorie in de titelrol.

- Te Keulen zullen in den loop dezer maand een aantal voorstellingen van Richard Wagner's ‘Walkure’ worden gegeven, terwijl men in April e.k. Reingold en Walkure op twee achtereenvolgende avonden opvoeren zal.

- Te Leipzig treedt met veel bijval op Mej. Moriamé, eene Belgische pianiste, leerlinge van Dupont.

- De nog jonge, maar reeds beroemde Nederlandsche violoncellist Holmann, heeft zich dezer dagen andermaal in onze Koninklijke Harmonie-Maatschappij laten hooren. Hij voerde er o.a. een Adagio van Bach en een Concerto van Linden uit. Deze waarlijk onberispelijke vertolking gaf eens te meer het bewijs dat Holmann zijnen titel van ‘violoncellist van koning Willem’ volkomen waardig is.

[p. 142]

- Het te Amsterdam uitgegeven muzikaal blad Orpheus deelt eenige wetenswaardige bijzonderheden mede over den in 1870 overleden Nederlandschen componist A.W. Berlijn. In een volgend N^r zullen wij denkelijk onzen lezers daaruit eenige fragmenten mededeelen.

Beeldende kunsten.

- Prijskampen. - Het te Brussel verschijnend kunstblad l'Artiste heeft eenen wedstrijd voor Sterkwatergravuur uitgeschreven, waarvan het programma luidt als volgt: I. Landschappen, dierenschildering, marine, doode natuur. 1^e prijs: 200 fr.; - 2^e prijs: 100 fr. - Eervolle meldingen.

II. Geschiedenis, historische portretten, genre, enz. 1^e prijs: 200 fr.; - 2^e prijs: 100 fr. - Eervolle meldingen.

Het Bestuur behoudt zich het recht voor, ten voordeele zijner abonnenten afdrukken van al de bekroonde of eervol vermelde platen te maken.

- De schilderij van Mukacsy, die zooveel opgang in de Parijzer Wereldtentoonstelling heeft gemaakt: Milton en zijne dochters, is onlangs voor de aanzienlijke som van 200,000 fr. verkocht geworden.

- Volgens het Journal des Beaux-Arts is er eene merkwaardige hervorming der Antwerpsche Academie op til. Deze zou alzoo tot den rang eener wezentlijke ‘Universiteit van Beeldende Kunsten’ worden verheven. Onder de nieuw in te richten leergangen zou ook een cursus van Geschiedenis der Nederlandsche Letteren voorkomen. Elkeen zou gewis dien uitmuntenden maatregel goedkeuren. Immers, ‘de geschiedenis onzer Schilderschool en die der Vlaamsche letterkunde staan met elkaar in zoo nauw verband dat het vrij moeilijk wordt de ééne te begrijpen, wanneer men de àndere niet kent.’

- Drie uitstekende Vlaamsche kunstenaars zijn met het Ridderkruis der Leopoldsorde vereerd geworden: de heeren Jan Verhas en Paul De Vigne, van Brussel, en Willem Geets, bestuurder der Academie van Mechelen.

- De heer Minister Rolin-Jacquemyns heeft een uitmuntenden maatregel genomen betrekkelijk de driejaarlijksche

[p. 143]

tentoonstellingen van Antwerpen en Gent. Voortaan zullen die op denzelfden voet worden behandeld als de expositie van Brussel, zoodat deze beide steden insgelijks voor hun Salon medaliën en ordeteekens zullen bekomen.

- Aan de zoo terecht gevierde Vlaamsche kunstenaars, den beeldhouwer Paul De Vigne en den schilder Jan Verhas, wordt op 22 dezer een prachtig vriendenmaal aangeboden, ter gelegenheid hunner benoeming tot ridders der Leopoldsorde. Men schrijft in bij den heer Th. Coopman, Secretaris der inrichtende Commissie, Vooruitgangstraat, 246, te Schaarbeek (Brussel).

- De tentoonstelling der werken van den betreurden landschapschilder Hipp. Boulenger wekt te Brussel zeer veel belangstelling op.

- Onlangs had te Brussel de openbare veilingplaats eeniger nagelaten werken van onzen betreurden genreschilder, den zoo geestigen als talentvollen Madou. Deze verzameling teekeningen, akwarellen en schetsen (die, vóor de verkooping, eenige dagen publiek is tentoongesteld is geweest) heeft een grooten toeloop veroorzaakt. En wel terecht! Madou was stellig een der meestgeliefde, een onzer populairste schilders. De gezonde, echt natuurlijke humour, die zijne eigenaardige tafereelen uit den huiskring of het volksleven kenmerkt, heeft iets dat aan onze oude Vlaamsche meesters, b.v. aan Van Ostade en David Teniers denken doet, en toch bezat hij een zoo zelfstandig talent, dat hier van eenvoudige navolging volstrekt geen sprake zijn kan. Integendeel! De natuur is blijkbaar de voornaamste leidster van Madou's begaafd penseel geweest, evenzeer als het werkelijk leven hem steeds de stof zijner echt humoristische scheppingen heeft geleverd.

Madou's collectie - behoorende tot de verschillige tijdvakken van 's meesters flink vervulde loopbaan - heeft de koopers duchtig in 't harnas gejaagd. Eenige dier kunstpereltjes zijn waarlijk tegen hun gewicht in goud verkocht geworden. Zoo hebben zelfs een dozijn kleine potloodteekeningjes van Madou niet minder dan de som van 3,200 frs. bereikt. - De geheele collectie bracht niet minder dan 200,000 frs. op.

[p. 144]

Necrologie.

Jos. Marion, Voorzitter der tooneelmaatschappij Hoop in de Toekomst te Oostende, aldaar overleden. De heer Marion was een zeer verdienstelijk man, die aan moedertaal, kunst en beschaving vele diensten heeft bewezen. Vooral het nationaal tooneel verliest in hem een zijner ijverigste voorstanders.

L.F. Nauwens, letterkundige, overleden te Antwerpen. Van zijne hand verscheen, buiten een historisch gedicht, ter verheerlijking van Maria de Lalaing, ook een dichtbundeltje: Antwerpsch Volksleven, waarin onmiskenbare blijken van een veelbelovend talent aanwezig zijn. Naar wij vernemen, bestaat bij eenige vrienden van den afgestorvene het plan, om bij genoegzame deelneming, een klein gedenkteeken op Nauwens' graf op te richten.

W.J. Van Zeggelen, talentvolle Nederlandsche volksdichter, overleden in den Haag (zijne geboortestad) op 15 Februari jl. - Een veertigtal jaren geleden, legde Van Zeggelen den grondslag zijner vermaardheid met een zeer luimig dichtverhaaltje getiteld: Pieter Spa op reis naar Londen, waarvan hij later een tegenhangertje schreef, onder den titel: Pieter Spa naar Amsterdam. Meer of min in denzelfden dichttrant geschreven is zijne Valkenjacht, alsook: Koen Verklat te Parijs. Al deze gedichten vonden bijval, ofschoon zijn Pieter Spa, als frissche humoristische opvatting, toch de kroon spant. Behalve nog een aantal kleinere stukjes, die eerst in tijdschriften of jaarboekjes, en later vereenigd het licht zagen, bewerkte Van Zeggelen eene vertaling van Molière's Misantrope en (meenen wij) ook van den Tartuffe. Aan zijne nagedachtenis bracht Gerard Keller in Euphonia de volgende hulde: ‘Werd Van Zeggelen als letterkundige en dichter hoog gewaardeerd, als mensch had hij door zijn rechtschapen edel hart geen enkelen vijand.’