De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 9

[p. 43]

Nederlandsch tooneel⁽¹⁾.

Antwerpen.
(15 December 1878 - 15 Januari 1879).

Opgevoerde stukken⁽²⁾: Een oude vrijer in de klem (1 bedr.), Zie zoo 'n klont (1 bedr.), Papa gaf permissie (1 bedr.) en 99 Beeslen en één boer (1 bedr.), oorspronkelijke blijspelen: - Uitgaan (4 bedr.), oorspronkelijk toonoelspel; - Masaniello of de opstand van Napels (4 bedr.) en Lena (5 bedr.), oorspr. dramas; - De dienstboden (3 bedr.), blijspel uit het fransch en De twee Weezen, (6 bedr.), De armen van Parijs, (7 taf.), Pailjas en Jan de Postrijder (9 taf.), fransche dramas; - Robert en Bertrand (6 taf.), en Met fransch komt men de wereld door (2 bedr.), duitsche blijspelen.

De Redactie van den Bode zal zeker van mij niet verlangen dat ik afzonderlijk over al de stukken spreke; dat zou te veel plaats innemen. Ik wil me dus bepalen met te zeggen dat de uitvoering, over 't algemeen, veel te wenschen overliet.

Ten gevolge van het vertrek of het afsterven sommiger artisten, werden sommige rollen vervuld door nieuwe leden van 't gezelschap, die vooreerst geenszins op de hoogte hunner voorgangers waren, en die men overigens blijkbaar den tijd niet gegund had hunne rollen behoorlijk in te studeeren. Dit was oorzaak dat die groote fransche dramas niet zoo goed als vroeger ineenzaten, en dat, ondanks den goeden wil en het talent onzer voornaamste artisten Driessens, Dierckx, Lemmens, Van Kuyk en Mevr. Verstraeten, al die effect-dramas oneindig veel van hunnen invloed op het volk schenen verloren te hebben.

Over de nieuwere stukjes kan ik kort zijn: ‘Een oude

(1) Daar onzen hoofdredakteur gedurende de afgeloopen maand niet in de mogelijkheid is geweest de vertooningen van het Nationaal Tooneel regelmatig bij te wonen, zoo heeft een onzer medewerkers zeer bereidwillig eens de taak van verslaggever op zich genomen.
Redactie.

(2) Niet inbegrepen degenen die reeds in een vorige lijst werden opgegeven.

[p. 44]

vrijer in de klem,’ van Ant. Bosch en ‘Met fransch komt men de wereld door,’ bezitten als eenige hoedanigheid eens te doen lachen. ‘Masaniello⁽¹⁾’ van D. Van der Linden, ofschoon aanbevolen in den laatsten prijskamp der Stad, - 't zou ‘spelen als een vuurwerk’ zegt 't verslag - heeft niets anders kunnen verwerven dan een duchtig gefluit, toen het gordijn voor de laatste maal viel. Dit stuk heeft geleefd juist zoolang als de roos:

l'espace d'une soirée...

We vragen ons met verwondering af, wààr de jury het hoofd had toen hij dit stuk aanbevool. 't Is een ijselijke ‘draak’, waarin bijna al de personen schurken zijn, dat aaneenhangt met pistoolschoten, degenstooten, moorden en branden! De prijskamp was immers uitgeschreven met het doel aan ons Nationaal Tooneel betere stukken te leveren, dan die welke men gewoon was op te voeren? Welnu, ‘Masaniello’ is een nog grootere draak dan de grootste die men in 't fransche repertorium kent. Sommige dier fransche effektstukken hezitten althans de verdienste goed in een te hangen, al zij het dan ook met grof garen; zij zijn bovendien vol leven, vol beweging en bevatten treffende tooneelen. Maar Masaniello!!...

Sedert Woensdag jl. zijn wij de periode der benefietvoorstellingen ingetreden. De eerste aan de beurt kwam Mevr. Aleidis, die het drama ‘Lena’ van D. Delcroix gekozen had. Dit stuk werd vroeger breedvoerig in den Bode besproken, ik hoef dus enkel te zeggen dat het veel bijval verwierf; dat het publiek ook de gevierde benificiante bij hare verschijning dapper toejuichte en verscheidene malen terug riep.

Op het oogenblik dat deze regelen verschijnen heeft de tweede benefietvertooning plaats, ten voordeele van een' onzer jongste maar tevens verdienstelijkste artisten, den heer Lemmens. Men speelt het fransche drama ‘Jan de postrijder’ - een succèsstuk van verleden jaar - waarin de benificiant de titelrol vervult.

Z.

(1) De oorsronkelijke titel is “Thomas Anniello.”
Red.