De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 8 (1878)

De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 8

(1878)– [tijdschrift] Vlaamsche Kunstbode, De– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 300]
Poezie. I. Feesttuiltje. Aan mijne dierbare vriendin, Mevrouw Van Ackere geb. Maria Doolaeghe, op haar 50tig jarig Jubelfeest als lid der Maatschappij: ‘Heden yet, Morgen niet,’ te Dixmude. Ontvouwt uw rijkste pracht, Laurieren! En vlecht uw blaadren glanzend schoon, Voor Vlaandren's dichterkoninginne, Tot een frissche zegekroon. Versiert hare achtbre kruin, en huldigt Het grootsch talent, de vaste trouw, Het edel hart, de reine ziele Der ons zoo waarde en duurbre vrouw. Vijftig jaren vloden henen, Lieveling der poëzij, Sinds gij, jong doch kundig meisje, Lid werdt dezer Maatschappij. Vergeet-mij-niet! geliefkoosd bloempje, Zoo rein, eenvoudig, helder blauw, Lief bloemelijn, het teedre kelkje Besproeid met frisschen morgendauw; O breng aan haar, die ons zoo kwistig Heur hart- en geestesgaven biedt, Onz' blijden groet, en fluister zachtjes: ‘Uw vrienden, neen, vergeten niet.’ Vijftig jaren vloden henen Sinds, tot Vlaand'rens roem, uw naam Zich door 't kunstgebied verbreidde Op de vleuglen van de faam.
[pagina 301]
Gij Roze, met uw donzen blaadjes, Geweven uit het fijnst fluweel, Gij koningin der bloemengaarde, In Lente's krans het schoonst' juweel! Gij, zinnebeeld der teedre liefde, Betuig onz' reinen liefdegloed Der dierbre vrouw, wier poëzij ons Het hart voor 't schoone kloppen doet. Vijftig jaren vloden henen, Sinds de gouden dichterlier, Door Maria werd gegrepen En bespeeld met kracht en zwier Bekoorlijk, needrig Veldviooltje, Verscholen tusschen mos en gras, Gij eersteling der groene Lente, Ontsluit uw' tengre bloempjes ras! En zend uw lokkende ambergeuren Der vrouw, wier kunde ons heeft geleid, En breng haar op des zephiers adem, Den wasem onzer dankbaarheid! Vijftig jaren vloden henen En nòg geurt uw poëzij, En nòg schittert ge als een sterre, In Dixmude's Maatschappij. Omstrengel met uw taaie ranken, Lief Klimoploover, sterk en hecht, Het needrig tuiltje, dat mijn vriendschap Ter eere van Maria vlecht. En bind steeds vaster aan elkander Twee harten, reeds zoo nauw verknocht, Blijv' zusterliefde ons trouw omzweven, Tot onzen laatsten ademtocht! Stort, o Heer! uw milden zegen, Op mijn hartsvriendinne neer, Lang nog leve ze in ons midden, Ons tot heil en 't land tot eer! Vrouwe David geb. Mathilda Van Peene. Aalter, 30 Mei 1878.

[pagina 302]
II. Werda!... Wen ik hier op de vesting sta, Het wapen in de hand, Dan denk ik aan een stroodak ginds En aan mijn lieve Vlaanderland... De ronde nadert vroeg of spa, Werda! Dan denk ik - wen hier in de stad Het alles woelt en krioelt; Hoe ginds in het hoekje van den haard De liefde lacht, het hart gevoelt... De ronde nadert vroeg of spa, Werda! Ik denk - wen hier de bonte schaar, Zoo blijde trekt de stadspoort uit, Hoe 'k bij ons jongste kermisfeest Ginds stapte nevens mijne bruid... De ronde nadert vroeg of spa, Werda! Dan denk ik - wen het klokgelui Hier uit den toren bromt, Dat vader nu, maar zonder mij, Van het akkerwerk naar huis toe komt... De ronde nadert vroeg of spa, Werda! Dan denk ik dat mijn moeder thans Het maal op tafel zet, Dat ledig daar mijn stoel blijft staan, Dat ik niet deel neem aan 't gebed... De ronde nadert vroeg of spa, Werda!
[pagina 303]
't Is avond, en van verre ik zie De stad nog gansch verlicht, Ik denk dat het Vlaamsch dorpken nu Bij den glans der maan te sluimren ligt... De ronde nadert vroeg of spa, Werda! Wen ik hier op de vesting sta En houde trouwe wacht, Dan denk ik dat men ginds in 't dorp Zoo zeer naar mijn terugkomst tracht... De ronde nadert vroeg of spa, Werda! Victorien Vande Weghe. Bergen.
III. op St-ThomasGa naar voetnoot(1). (In Klein-Brabandsch.) Marjanne was opgeslotenGa naar voetnoot(2) En rammelde aan de deur, Klaas hield de wacht, en hoe ze riep De grendel bleef er veur. ‘Och!’ kermde ze op alle tonen: ‘Och Klaas! toe! laojt er ma uit!’ Hij zong vol vreugd: ‘Noa hem ek heur: De vink zit in de muit!’ Maar, na een poos, hernemend: - ‘Wá geeft-de als 'k opendoe?’ - ‘Een kenne bier, 'nen pot lambik...’ - ‘Dèn blijft de deur ook toe!’ - ‘Is dèn een kenne nie^t genoeg, Wel, 'k geef 'nen eemer dan?...’
[pagina 304]
- ‘Nee, nee, riep Klaas, veur zoo 'nen prijs Dèn blijf^t-de er in, Marjan!’ - ‘Wa^t wilde dèn? Meê Kermes Den eersten dans meê aa? Een koem anijs, 'nen pekerkoek?... Awel, ontsluijt-de naa!’ - ‘Neeⁿ 'k!’ klonk het... - ‘Wel, wat duivel, Zeg, Klaas, wa^t wilt-de dan?’ - ‘Och! - en hij werd zoo rood als bloed - Geef ma auw he^rt, Marjan!’ K.M. Pol. de Mont. Leuven, December, 1877.
IV. Zoo houd ik eindlik u omvangen... Zoo houd ik eindlik u omvangen, In 't zoete zwijgen stierf het woord, En mijne dronken lippen hangen Aan uwe lippen immer voort Al wat 't geluk vermag te geven Is mijn, met met al zijn zaligheên, Ik heb thans u, mijn lust en leven, Wat hoef ik meer, als u alleen. O, dekke nu des noodlots wille Met nacht de wereld, hoe het zij! Alleen uw oog nog zweve stille, Een blauwe hemel, over mij. (Naar Em. Geibel.)	voetnoot(1) Uit Rijzende Sterren. Nieuwe gedichten. voetnoot(2) Op St-Thomas-dag sluit men in Braband malkander in de eene of andere plaats op. Om er uit te komen moet de ingeslotene aan den andere geven wat hij vraagt.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

datums