De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 8

Bladvulling.

I.

Vergeefs toch zal de ruwe hand

Aan 't schoone zich vergrijpen;

Men kan den éénen diamant

Slechts met den àndren slijpen.

Zooals de veldvrucht slechts gedijdt

Wanneer zij zon en regen heeft,

Gedijen 's menschen daden slechts,

Wanneer hij heil en zegen heeft.

II.

Uit den ‘Rubajat’ van den Omar Chejam.

(Oostersch puntdichtje.)

Moge mij immer een volle beker ter hand zijn,
Immer mijn hart door schoone oogen in brand zijn!
Zegt gij: God vordert versterving, - zoo zeg ik: dat kan Hij;
Ik toch, ik kan ze niet oefnen; 'k moest anders wel zonder verstand zijn!

Naar Fr. Bodenstedt.