't Vind hier op den omslag van eene editie van Pater Abraham de St-Clara een liedje staan, dat voor zooveel ik er van ken, dient bewaard te blijven, en dat ik hier letterlijk uitschrijf om in uwen verdienstelijken Kunstbode opgenomen te worden; hooger in 't zelfde boek staat het datum 1740 geschreven:
[pagina 235]
[p. 235]
1.
Doris staet mij int minste niet aen:
hij is te flaeuw en lafhertigh int minne;
als hij mij siet soo blijft hij staen,
Naeuwlyks derft hij met mij gaen.
Maer Damon weet mijn hert te winne;
hij braght mij clompjes int koudste saisoen
hij weet soo verdigh mijn lusjes te voen;
Soo soo moet eene minnaer ook doen.
2.
Damon is altijt eeven graegh,
wil ik een dansset of een sanget.
Doris is altijt eeven graegh
hij kun niets daer ik naer vraegh.
Damon kan los en vlughtigh springen,
hij weet wat best op sijn tijdt dient gedaen
hij kan van pas de maet met mij slaen;
soo soo staet eenen minnaer mij aen.
3.
Ik hield mij laetst of ik was verstoort
toen Doris mij een kusje wouw geven,
hij liet af en sprak niet een woort
en de geck gink aenstons voort.
Maer Damon weet hoe dat hij moet laeven:
Als een meisje sigh houdt soo wat feyn
Weet hij dat sulx maar is in scheyn,
soo soo moet eenen minnaer ook siju.
4.
Rust ik eens eensaem in het wont
Doris gaet heen sonder eens te spreeken,
en hij denkt dat het is te stout
dat hij sigh bij mij alleen vertrouwt.
Maar Damon weet het fijn maer steeken,
vlught ik dan volght hij ook in het groen
en laet het altijt niet bij een soen,
soo soo moet eenen minnaer ook doen.
Niet waar dat dit minneliedeken in den ouden trant wel een plaatsken in den Bode verdient?
Auteursrechtvrij