In de bibliotheek (voor Octavio)
Er staat een boek met de titel
‘Woordenboek van de engelen.’
Sinds vijftig jaar door niemand geopend,
Weet ik, want toen ik het opende,
Knarste de omslag, de pagina's
Vielen uit elkaar. Daar ontdekte ik
Dat engelen ooit even overvloedig
Aanwezig waren als vliegen.
Bij schemering was de hemel
Je moest met beide armen zwaaien
Gewoon om ze op afstand te houden.
De bibliotheek is een rustige plek.
Engelen en goden samengedrongen
In donkere ongeopende boeken.
Op een boekenplank waar juffrouw Jones
Elke dag langs loopt op haar ronde.
Zij is erg groot, dus houdt ze
Haar hoofd gekanteld als om te luisteren.
Ik hoor niets, maar zij hoort het wel.
CHARLES SIMIC (Belgrado, 1938) verliet in 1953 het toenmalige Joegoslavië en vloog met zijn moeder en zijn broer naar de Verenigde Staten, waarheen zijn vader al zes jaar vroeger was uitgeweken. In 1966 studeerde hij af aan de universiteit van New York. Een jaar later verscheen zijn eerste dichtbundel en in de vijfendertig jaar die daarop volgden publiceerde Simic meer dan zestig boeken. Hij werd gehonoreerd met alle mogelijke prijzen en beurzen. In 1990 won hij de Pulitzer Prize for Poetry. Als eminent vertaler heeft hij twee keer de PEN International Translation Award ontvangen. Vanaf 1973 heeft Charles Simic gedoceerd aan het departement Engels van de universiteit van New Hampshire. ‘In the Library’ komt uit de bundel The Book of Gods and Devils (1990), ‘Watermelons’ uit de bundel Return to a Place Lit by a Glass of Milk (1974)